![[ iBelieve ]](https://amstel4.nl/wp-content/uploads/2019/07/cropped-james-toose-zWA7Obpb4R4-unsplash-cut-out.jpg)
Afgelopen week hebben ruim 50 mensen meegedaan met de Kaarsvlam-Estafette. Met de vlam van Paaskaars begin ik de estafette en geef de vlam virtueel aan iemand anders door.
Alle filmpjes zijn door een tweetal gemeenteleden aan elkaar gelast. Ruim 4,5 minuut aan film. Als soundtrack hoor je het prachtige en intieme lied “Als alles duister is” uit de Taizé-gemeenschap vertolkt door Sela.
Het resultaat zie je hieronder, nu met een nieuw slot waar de Paaskaars wordt aangestoken:
Rapmuziek heeft voor mij de bijsmaak van vrouwonvriendelijkheid, verheerlijking van geweld en bevordering van verdovende middelen. Is het niet via de teksten te horen, dan kunnen de videoclips die dergelijke rapnummers vergezellen, vol zitten met visueel geweld. Mens- en wereldvisie doen nihilistisch aan en het narcistische zelfbeeld van de rapper is ruim gevuld. Over smaak valt niet te twisten, ik weet het. Alles over één kam scheren zou dit genre te kort doen. Want in de rapscene zijn echt wel wat pareltjes te vinden.
Graag introduceer ik een christelijk duo van rappers: De Rechtstaat. Deze vrolijke jongens, Michaël Gabriël (27) en Chesron Sminia (22), hebben een gevleugeld geloof en staan met beide benen op de grond. Ze hebben in 2016 hun debuutalbum “Zorg dat je rechtstaat” uitgebracht.
Met gevatte humor, culturele bagage, grondige Bijbelkennis en aanstekelijke overtuiging brengen zij hun eerbetoon aan God en Jezus Christus. Zij willen graag christenen, of ze jong of oud zijn, aan het denken zetten over het christelijk geloof.
De rijkdom van Gods liefde Lees verder Botoxchristen
Mijn leraar Duits Edward Crebas die ik al noemde in deel 1 opperde in september 1991, het begin van mijn VWO-eindexamenjaar, om met een paar zesdeklassers naar het Concertgebouw te gaan. Voor het eerst in mijn leven naar hét muziekhuis in Amsterdam, nou dat leek me wel wat. We zaten op het rechterpodium (voor de kijkers links). Arnold Oestman was dirigent. De ouverture “Jessonda” van Louis Spohr werd gespeeld door het Radio Kamerorkest. Melvyn Tan speelde een wat wulps pianoconcert van Weber. Hoofdgerecht van dit Zaterdagmatinee-concert was Beethovens 8e Symfonie. De dirigent heupwiegde Lees verder Mijn liefde voor muziek (deel 2)
Liefde voor muziek is mij met de paplepel ingegoten. In het gezin waar ik ben opgegroeid was er altijd muziek thuis. Popmuziek en klassieke muziek vulde de woonkamer; top40-riedels; Feike Asma en Klaas Jan Mulder met hun orgelkunsten, klassieke toppers uit de wereldliteratuur, dansmuziek, easy listening zoals muziekarrangeur James Last en saxofonist André Moss met zijn oerbekende Ella uit mijn geboortejaar 1973.
Ik verbaas me er nog steeds over hoeveel muziek gehoord en ‘ongehoord’ in de hersenen kan worden opgeslagen. Complete deuntjes en liedjes waar zelfs het moment van de eerste kippenvel opgeslagen is. Al die (niet-)bewust beluisterde muziek heeft invloed op brein en muzieksmaak. Ga maar bij jezelf na Lees verder Mijn liefde voor muziek – deel 1
De muziek van de Nederlandse nederbietel-band The Kik ligt al langer wat te kriebelen in mijn oor. Eerder in “De Wereld draait door” (DWDD) was The Kik huisband. En wat voor één. De hertalingen van bekende popsongs die te horen waren tijdens het populaire Tv-programma, was één van de trekkers om deze band wat meer te gaan volgen.
Sinds het droogkomische en ietwat clowneske optreden van de zanger van de band, Dave van Raven, tijdens het goed bekeken Tv-programma Maestro ben ik om. Meer en meer heb ik me in de muziek van The Kik verdiept. Wat maakt The Kik plezier-energieke, down-to-earth, oorstrelende en pakkende muziek. Onlangs heb ik via Spotify het laatste album beluisterd “The Kik Hertaalt!”. Wat een heerlijkheid – goede tunes met dito hertalingen.
Eén nummer schiet er bovenuit wat betreft de feestmaand december: het nummer “December”. De melancholie in de muziek doet mij veel. De treffende tekst die het hart van een 40plusser zoals het mijne, raakt en waarschijnlijk ook wel het jouwe. Een feestje van herkenning, zoals zanger Dave aan vroeger denkt: Lees verder December – The Kik
Mijn schoonvader vertelde eind vorig jaar over een meezingconcert van het Groot Omroepkoor uit Hilversum. Samen met hem heb ik, als stemsoort bas, meegedaan. Eerst een oefendag om vertrouwd te raken met de muziek. De spannendste dag is het concert zelf, 11 februari jongstleden. Dat ik meedeed, heeft twee redenen.
Zingen vind ik heerlijk. En: zingen is gezond. Of je nou een nachtegaal bent, een lijster, een kraai of een mus: dat maakt niet uit. Zingen geeft energie en een stoot positieve hormonen in de bloedbaan. Zingen in groepsverband blijkt trouwens nóg gezonder te zijn. Luisteren naar anderen in je stemsectie vergt aandacht. De eigen hersenen hebben zich te concentreren. De juiste wijs houden is belangrijk. De spieren in mijn bovenlijf voelen na een uurtje zingen hetzelfde als na een stevige sportieve work-out van 15 minuten.
Wat me ook opvalt: een goede dirigent zorgt voor humor en een kwinkslag. Al lerende en lachende wordt een diepere laag in mezelf aangeboord. Met al dat zingen wordt me weer eens duidelijk, dat een Bijbel zonder liederen en Psalmen veel minder leven in zich zou hebben. De Bijbel staat vol Lees verder Opgewekt zingen (Meezingconcert 2017)
Okay, geloven in God, dat doe ik. Atheïsme is niks voor mij. Althans, ik ben wel content dát het er is. Zou het atheïsme een uitvinding kunnen zijn van God, dat Hij de atheïst heeft geschapen? Alsof Hij wrijving wil geven om te kunnen glanzen.
Op dit moment is zo’n 25% van de Nederlanders atheïst. Ik ken ze in diverse netwerken. De meesten willen niet erover praten: de passieve atheïst. De rabiate atheïst is wel hoorbaar en vaak niet benaderbaar. Ach, hoe het ook zij: atheïsme houdt mij dus alert bij de vraag waarom ik geloof in God. Als ik spreek over God, Wie bedoel ik dan, wat betekent dat in concreto etc. Het gesprek tussen godgelovigen en godloochenaars dient ten allen tijde plaats te vinden.
Alleen, er zijn voorbeelden te over hoe het naar mijn mening niet zou moeten. Een recent voorbeeld vind ik van de week op het YouTube-kanaal van PownedTV. Lees verder Bestaat God? (deel 2) – Blablabla vs nuance
De componist Sergei Prokofjev staat deze dagen centraal tijdens het Gergievfestival in Rotterdam. Gisteravond was de aftrap met filmmuziek uit Eisensteins rolprenten Alexander Nevski en Ivan de Verschrikkelijke. Eerst een inleiding gehoord door een veel “Ehhh”-zeggende Ruslandspecialist. Enigszins voorbereid ging ik met goede vriend Ton de Grote Zaal van De Doelen in. Het heeft wat om zo’n zaal binnen te gaan waar verwachting, verlangen en zin groeien bij het binnendruppelen van hoorders. Dat heb ik ook weleens bij het begin van een kerkdienst: verwachting van wat komen gaat.
Uiteindelijk begint het dan met de binnenkomst van solist en dirigent: hieronder een opname die ik via de Facebook-app van mijn telefoon heb gemaakt. Lees verder Feest met Prokofjev (Gergiev Festival 2016)
Schrijven over een poplied dat op mij zo’n indruk achterlaat… hoe doe ik dat?
Muziek heeft eerst het menselijk oor nodig voor zij zich überhaupt laat beschrijven.
Daarom: begin eerst met luisteren… klik op onderstaand venster van het YouTube Music-venster:
Een zachte eerste toets op een piano.
Dan die wat trillende, lichte, dunne stem van de zanger:
“Ik hoop dat er iemand is die voor mij wil zorgen,
wanneer ik doodga
zal ik gaan?”
Een tweede verlangen van hoop klinkt:
“Ik hoop dat er iemand is die mijn hart wil bevrijden
aardig om te omhelzen
wanneer ik moe ben”
De zangstem van Antony Hegarty schiet een paar tonen omhoog, Lees verder Is daar iemand?
De witte tanden zag ik. 
Een gunnende en aanstekelijke lach daaromheen. Dat alles op zijn plaats gehouden in een vriendelijk gezicht. De hiphopper / rapper Typhoon zong zijn lied “Zandloper” in de slotuitzending van het VARA-programma “De Wereld draait door”. En ik was verkocht: energieke en speelse muziek. De lekkere deun en oorwurm van jewelste in de kopersectie. Zelfs mijn kinderen van 3 kunnen inmiddels dit motiefje dromen.
Om alvast wat van die aanstekelijkheid te laten proeven, heb ik hieronder een YouTube-link geplaatst. Spoel door naar 1:26 voor een eerste indruk:
Bij het nog een keer luisteren van de muziek, hoorde ik Typhoon iets over Lees verder Liefde is de Baas – Typhoon
Vandaag is de Bijbel in Gewone Taal uitgekomen. Spirit24 heeft twee jonge muzikanten geïnterviewd over deze nieuwe en bijzonder uitgave van het Nederlands Bijbelgenootschap. Beide artiesten hebben veel met de bijbel en gebruiken die ook als inspiratie voor hun songteksten. De zanger van Trinity en rapper Queen P leggen de nieuwe bijbel naast de ‘oude’ bijbel.
Klik op de blauwe, onderstreepte tekst voor de videobeelden in een nieuw tabblad of venster van je browser. Lees verder Bijbel in Gewone Taal
Met Pasen ben je altijd vrij. Gezellig paasontbijten en paaseieren zoeken. Maar wat vieren we nou eigenlijk precies?!
Een informatieve aflevering van Spirit24, klik op onderstaande link
http://www.spirit24.nl/#!player/share/program:13315605/group:40002174
Nog één nachtje slapen (of: waken) en we vieren de opstand van Jezus Christus tegen de eeuwige dood.
ds Robert-Jan van Amstel, 19 april 2014
Tijdens de diensten georganiseerd door Stichting Diensten met Belangstellenden hebben we altijd zeer goede musici. Eén van hen is Wilbert Magré die samen met zijn vader Wim Magré de diensten opluisteren ten dienste van de lofzang.Sinds het muziek-streaming-programma Spotify op mijn computer staat, gaan er vele deuren open naar allerlei muziekstijlen, -stromingen, -soorten en -categorieën. Of het nu een uithoek is in het Verre Oosten of midden in de jazz van New Orleans, vergeten opera’s en André Rieu, Top 40 en Moby tot death metallic-electro-grunge en geestelijke liederkens: dit alles is te vinden in een catalogus dat op dit moment een mindboggling 30 miljoen tracks kent. Wanneer ik voor het laatst een CD heb gepakt en in de speler heb gestopt, dat is al weken geleden. Dat zegt iets over het medium Spotify. Ik ben om wat dat betreft.
Spotify is een onuitputtelijke bron om coperniciaanse nieuwsgierigheid en columbusiaanse ontdekkingsdrift te voeden. Soms is de resultatenlijst klein en soms pagina’s lang. Vooral die uitgebreide lijsten zijn een Fundgrube voor toevallige én intense ontmoetingen met (voor mij) nieuwe muziek.
Spotify is een geweldige manier sonotheologie te ontdekken. In geluid, in muziek is God vormgever en wordt Hij vorm gegeven. Het samenspel tussen God en de mens is voor mij vooral in muziek te ervaren. Het zoeken in die immense muziekzee levert bijzondere muzikale ontmoetingen. Waar ik God hoor.
Niet zolang geleden kwam ik terecht bij muziek van Moby (New York, 1965; hier meer biografische gegevens in het Nederlands). Hij is een bekende artiest (techno-musicus), vooral in de jaren 90 van de vorige eeuw zijn diverse liedjes van hem in de Top 40 geweest. Een mooi voorbeeld: Natural Blues uit 1999.
De clip op YouTube:
Zaterdag 10 september 2011 jongstleden heb ik in het kader van het Gergiev Festival de opera Sadko van Nikolai Rimsky-Korsakov bezocht in De Doelen te Rotterdam.
Dirigent Valery Gergiev zweepte met minimale handgebaren en veelzeggende blikken het Rotterdams Philharmonisch Orkest, solisten en koor van het Mariinsky Theater (St Petersburg) op tot formidabele hoogten. De Nederlandse premiere van de opera uit 1898 had geen betere kunnen krijgen. Geweldig, wat een luisterervaring en kippenvelmomenten heb ik ervaren.
Rimsky-Korsakov, bekend o.a. van Sheherazade en “Flight of the Bumble Bee”, heeft zijn ziel en zaligheid in deze compositie gestopt. Zijn partituur verdient een goede dirigent om alle glinstering en melancholie op te diepen en deze groots in alle bescheidenheid te brengen bij het oor van de luisteraar. Daarin is Gergiev wat mij betreft geslaagd.
Er waren tijdens het live concert wat schoonheidsfoutjes, soms lelijk gelaste coupures en helaas is het derde tableau (de ontmoeting tussen Sadko en zijn vrouw) helemaal niet gespeeld. Hoe dan ook: de rode draad in de opera is in stand gehouden: de droom en verlangen van Sadko worden werkelijkheid. De Zeeprinses beantwoordt deze. Tegelijk is er verdriet om loslaten en gemis. Lees verder Sadko, een opera van Rimsky-Korsakov
