De eerste zendingsreis van Paulus (46-48 nC). Handelingen 13, vers 5 t/m 14, vers 28
Eerst gaat Saulus/Paulus mee met Barnabas. Nadat hij in Pafos Barjesus Elymas terecht heeft gewezen daar deze Barjesus de proconsul van het christelijk geloof wilde afhouden, wordt Saulus/Paulus de nieuwe ‘reisleider’, nu neemt Paulus zelf het heft in handen.
In Handelingen 15 is er een zogenoemde concilie, vergadering van apostelen waar wordt gesproken over hoe de andersgelovigen te benaderen, ze willen voorkomen zij “zware lasten” opgelegd krijgen (Hand.15,19): eet geen offervlees dat bij de afgodendienst is gebruikt (Hand.15,29) en bega geen ontucht (Hand.15,20 en 29). De besnijdenis is geen verplichting om christen te worden.
Tijdens deze eerste zendingsreis heeft Paulus geen brieven geschreven of zijn deze wellicht verloren gegaan.
Tweede zendingsreis van Paulus (49 – 52 nC) Handelingen 15, vers 36 t/m 18, vers 22.
De eerste reis begon over zee, nu over het land door Syrië en Cilicië. Hij bezoekt gemeentes die Paulus eerder zelf heeft gesticht of door zijn mede-companen.
Tijdens deze twee zendingsreis wordt door Paulus het evangelie in Europa geïntroduceerd. Geleid door de Heilige Geest (zie Handelingen 16, 9vv) maakt hij deze belangrijke overstap naar het vasteland en hij reist verder naar Griekenland.
Terwijl Paulus, Silas en Timoteüs samen reizen, komen ze veelvuldig in aanraking met allerlei tegenstand.
In Athene, waar hij alleen is, houdt Paulus op de Areopagus de beroemd geworden rede over de “onbekende god”, Handelingen 17, vers 16 t/m 34.
In Korinte verblijft Paulus anderhalf jaar (Hand.18,11), weet daar mensen te interesseren en te verbinden aan een gemeente. Vanuit Korinte schrijft Paulus zijn brief aan de gemeente in Tessaloniki, rond 50/51 nC (nb: in Handelingen horen we niets over Paulus’ schrijven van brieven).
Hij reist daarna terug naar Jeruzalem waar hij het Pinksterfeest wil vieren.
Derde zendingsreis van Paulus (53 – 56 nC) Handelingen 18, vers 23 t/m 21, vers 17
Tijdens deze reis bezoekt Paulus opnieuw een aantal gemeentes dat hij eerder heeft bezocht of heeft gesticht. In Efeze blijft Paulus ruim twee jaar. Iets voor zijn vertrek uit deze stad schrijft hij zijn Eerste Brief aan de Korintiërs alsook de brieven aan Filippi (in gevangenschap aldaar, ~54 nC), aan Filémon (~55nC, toen Paulus weer vrij was).
Tijdens deze 3e reis heeft hij ook brieven geschreven aan de gemeenten te Galatië (streekgemeente bestaande uit Iconium, Lystra, Derbe, Pisidisch Antiochië; rond 53-54nC) en te Korinte (zijn 2e brief, samengesteld uit diverse brieven aan Korinte, rond 55 nC).
In Korinte schrijft Paulus in het jaar 56 nC de brief aan de christelijke gemeente te Rome die hij toentertijd nog niet kende, maar wel al reeds veel van had gehoord. Hij had al langer het plan om Rome te bezoeken op zijn weg naar Spanje.
Zijn derde reis eindigt met een arrestatie in Jeruzalem (Handelingen 22,27vv).
Daar vinden diverse verhoren plaats voor zowel het joodse sanhedrin (geleerde tribunaal) en de Romeinse overheid. Uiteindelijk beroept Paulus zich op de keizer en vaart af naar Rome. Daar mag hij volgens verteller Lucas van het boek Handelingen wonen en vrijmoedig vertellen over het Koninkrijk van God en de Heer Jezus Christus (Handelingen 28, vers 30-31). Helaas ‘verzuimt’ Lucas de geschiedenis te vertellen over de ontmoeting van Paulus met de Romeinse keizer.
Alsof Lucas ons alsnog wil voorhouden, dat er in het brandpunt van de toenmalige macht, Rome, naast de wereldlijke macht in de figuur van de keizer, een andere vertegenwoordiger van de hemelse Koning aanwezig is, zie Handelingen 17,7 en Handelingen 23, vers 11.
Lucas heeft waarschijnlijk zo zijn boek willen eindigen, dat het open einde van Handelingen een blijvend appèl vormt voor alle christenen het Goede Nieuws te verkondigen.
Vanuit andere ‘historische’ bronnen (o.a. Eusebius) kan met grote zekerheid gezegd worden, dat Paulus door keizer Nero rond 64 nC is vermoord, waarschijnlijk onthoofding. Zeker in die tijd was de verbreiding van het christelijk geloof een doorn in het oog van de Romeinen.