sep 29 2016
Kruimels van geloof
“De twijfel zit bij veel gelovige tijdgenoten maar net onder de oppervlakte. En zodra ze de kop opsteekt, blijkt ze veel dieper geworteld dan men zelf vermoedde.” Zo wordt een tweeluik met de collega-predikanten Paul Visser en Kees van Ekris, afgelopen vrijdag en zaterdag in het Nederlands Dagblad geïntroduceerd. Dominee Visser (Amsterdam) heeft als speerpunt de teloorgang van de geloofsstrijd. Dominee Van Ekris (Zeist) schrijft over de verveling die de ziel van de gelovige belaagt.
Ik ben er klaar mee
Aanleiding voor beide artikelen is de innerlijke secularisatie waarmee de Nederlandse kerken te maken hebben. Ofwel: doorgewinterde kerkgangers laten zich steeds minder gelegen liggen aan wat het instituut kerk onderwijst, leert en uitdraagt.
Zelf ben ik nu bijna 15 jaar predikant. Door de tijd heen ben ik deze ontwikkeling, die al veel langer duurt, tegengekomen bij vooral 50-plussers. Tot mijn groeiende verwondering zie ik dat ook bij 70- en 80-plussers. Ik herinner me een gesprek met een dame van in de 80 die al sinds haar jaar 0 in de kerk komt. Ze zei: Lees verder >>>>
Onlangs bezocht ik een rommelmarkt. Ik vind het leuk om te zoeken naar wat voor mij van onschatbare waarde is en voor de verkoper slechts één euro waard. Mijn ogen gaan langs boekruggen, de afwisseling van diep rood naar lelieblank, van puntgaaf tot stukgelezen, van vergeeld tot met zorg van het daglicht afgeschermd. De afgesleten goudkleurige belettering wisselt met bijna vervaagde grijsopdruk.
Regelmatig probeer ik ‘op tijd’ te zijn om te zien waar de regenboog de aarde raakt.
Die keren dat ik de wasmand in onze badkamer echt leeg zie, zijn op één hand te tellen. Altijd zitten er wel handdoeken, washandjes, een spijkerbroek en een paar sokken met diverse kleurendessins in. De wasmand als een tussenstation voordat alles in de wasmachine gaat. Hoe het ook zij, het washok is nooit leeg, althans niet in ons gezin met een tweeling in de leeftijd van 3½ jaar.
Net als vorig jaar, heb ik vanmorgen tijdens het Paasontbijt in het Jeugdgebouw in Zunderdorp, een Paasmop verteld. Dit in het kader van de risus paschalis, de Paaslach. Een traditie die voortkomt uit de kerk van de Middeleeuwen als een tegenhanger voor alle somberheid en ingetogenheid die de Stille (of: Goede) Week kenmerkte. Na het lijdensverhaal van Jezus, werd op Paasmorgen als de Kerk de Opgestane Christus viert de dag ingeluid met een mop of een grap. Want ook met humor kun je licht brengen in alle donkerte.
De wachtkamer van de dokter of de tandarts heeft altijd iets typisch, vindt u niet? Je komt binnen. De stoelen zijn gevuld met andere wachtenden. Je stamelt “goededag” en zoekt een plekje. Je kijkt naar de andere bezoekers. Ze kijken terug; gauw doe je je ogen de andere kant op of je lacht vriendelijk. Achter de deur horen we vaag wat stemmen. Iedereen wacht het moment af dat de deur van de spreekkamer opengaat en een naam wordt genoemd. De sfeer in zo’n wachtkamer lijkt dan even op te veren en zodra de deur weer gesloten is, komt dat typische sfeertje terug.
Op de achterkant kwam ik dat woord “olifantenpaadje” tegen. Ik moet u eerlijk zeggen dat ik niet precies wist wat het was. Al lezende werd me duidelijk dat dergelijke paadjes regelmatig te zien in de openbare ruimte:
Vandaag spreek ik in het radioprogramma EO Groot Nieuws onderstaande meditatie uit.
Terwijl ik nog bezig ben met een andere blog over de Jezus!-glossy, kan ik niet wachten om alvast wat te laten zien uit het glimschrift (mijn bescheiden vertaling van het woord glossy). Te midden van andere parels zijn twee pagina’s met sterke quote’s van mensen uit heden en verleden. Zie de foto’s van die pagina’s hieronder.
okt 30 2016
K vervangen door R
Een ruimte waar van alles zoemde. Lees verder >>>>
By R.J. van Amstel • Amsterdam, Bijbel, Christendom, Dominee, Gebed, Geloof, God, Jezus Christus, Kerkklanken, Meditatie, Missionair, Zunderdorp • • Tags: bijbel, God, Hart, Hartbewaking wordt hartbewaring, IC-afdeling, K wordt R, Knipoog, Slangen en apparatuur, Spreuken 4, VU-ziekenhuis, Zusters