Stress is ongenadig

Stress en prestatiedruk – dit waren de eerste woorden die opkwamen in de hoofden van de jongeren. Half februari was ik met hen en teamleden van het jeugdwerk van de Rotterdamse Alexanderkerk in gesprek. Op zoek naar insteken voor de jeugddienst van zondag 10 maart jl. Díe woorden klonken dus volop:

stress en prestatiedruk. Er moet van alles in deze tijd. Door de media en groepsdruk worden torenhoge verwachtingen geboren. In reclamefilmpjes zie ik gebogen hoofden verlicht door het schijnsel van een mobiel. Want, zo leert één van die advertenties van een groot telefoonmerk, dat met de smartphone grip op alles gekregen kan worden.  Of heeft de smartphone inmiddels jou in de greep?

Stress

Zo borrelen andere vragen omhoog: hoe leid ik een gelukkig leven? Doe ik mezelf recht als persoon? Hoe houd ik mijn netwerken geolied? Hoe ga ik om met die tijd die steeds sneller lijkt? Hoe voorkom ik een burn-out? Ruim 18% van 8,5 miljoen werkende Nederlanders ervaart burn-out klachten; op Topics een mooi overzicht van artikelen over burn-out, klik hier. Bij studenten is het percentage nog veel hoger. Heeft u al gehoord van de bore-out: verveling kan je leegzuigen en breken, want ook onderpresteren zaagt aan de stoelpoten van je bestaan. Stress is ongenadig, dat moge helder zijn.

Wat doe ik hier op de wereld?

Hoe het ook zij – ik ben aan het denken gezet. Onder al die vragen schuilt deze tweeledige zingevingsvraag: “Wie ben ik en wat doe ik hier op deze wereld?” Deze vraag zal verschillend benaderd en ingevuld worden; ga maar bij jezelf na. De een volgt de route van spiritualiteit, zingeving, mindfulness, yoga of laat zich de weg leiden door een zielencoach. Als ik de laatste onderzoeken mag geloven, gelooft de helft van de Nederlanders nergens meer in. In zichzelf misschien. De mens 2.0 – een voortdurend knutselbouwpakket van alles zelf beleven, veranderen, doormaken en verbeteren. Ik word al moe als ik dit opschrijf.

Bedacht door God

Ik ben gelovig en christen. Op die tweeledige zingevingsvraag zou ik in ieder geval dit kunnen zeggen. Ik ben een kind van God, lees Psalm 139, vers 13b en 14a:

“U die mij weefde in de buik van mijn moeder. Ik loof u voor het ontzaglijk wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt.”

Gewoon te weten en te geloven dat uw, jouw en mijn bestaan gewild en bedacht is door God. De Bron is goed.

Waarom ik op aarde ben, dat lees ik in Genesis 2, vers 15, waar God de mens in de tuin van Eden plaatst, om deze “te bewerken en te bewaken”. Hierin zit de zin van het leven verborgen: van Gods schepping de vruchten plukken en er tegelijk verantwoordelijkheid voor dragen, voor jezelf én de komende generatie. Een dergelijke verantwoordelijkheid lees ik ook in Matteüs 4, vers 19. Jezus roept zijn volgelingen:

“Kom, volg Mij”

Dan laten ze hun bezigheden, wat hen in de greep houdt los en ze gaan met Hem mee. Hij neemt dus niet eerst een examen “Christelijk Geloof” af, alsof je alles moet afweten van de Bijbel.

Aanvaarding

Jezus’ volgen is jezelf toevertrouwen aan de Heer Jezus Christus. Overgave. Loslaten, rust vinden, dat je weet dat je van God bent. Niet de knoet van de prestatiedruk en de stress, want het heil is niet van jou afhankelijk. De grootste leerschool is eigenlijk: aanvaarden dat God jou aanvaardt, dat is genade.

Dat heb ik zelf ook moeten leren. Want zijn er ergens kleine lettertjes of voorwaarden of een prijskaartje? Nee, vanuit de genade welt een gevoel van ontspanning op.

Het gaat mijn verstand te boven en ik kan er allemaal vraagtekens bij hebben.
Mijn hart zegt: da’s Gods manier van doen. Hij schenkt iedereen evenveel.
Stress is ongenadig. God is genadig.
Waar kies je voor?

ds Robert-Jan van Amstel
(bovenstaande tekst is opgenomen in de maart-uitgave van het kerkblad Kerkvenster, jg.4 nr.6 2019, p.3; een uitgave van de Protestantse Gemeente “Alexanderkerk” te Rotterdam.

Verantwoording van de foto bovenaan: Vrouwen kijken op hun smartphone – Rawpixel, zie www.unsplash.com; door mij aangepast.