Pasen opent de deur

De moeder bidt tot op hoge leeftijd voor haar zoon. Hij gaat al jaren niet meer naar de kerk. Hij heeft het instituut en het bijbehorende geloof achter zich gelaten, zo had ze mij verteld. Ik kom in aanraking met hem, als zij is overleden. De uitvaart vanuit de kerk doet hij enkel voor zijn moeder.

“Liefst had ik er geen dominee bij gewild. Ik doe dit uit respect voor mijn moeder”,

zo zegt hij tegen me. Na de uitvaart van zijn moeder in de kerk waar ze altijd kwam, zie ik hem niet meer. Tot een half jaar na de begrafenis. Ik weet dat nog heel goed. Hij zit daar in de kerkzaal. Ik ben verbaasd. “Huh?”, frons ik lichtvoetig. Hij knipoogt terug.

Geraakt in het hart

Na afloop van de dienst spreek ik hem aan, als de kerk uitgaat: “Wat leuk dat je er bent!” “Ja”, zegt ie, “ik moest er zijn vanmorgen. De deur van de kerk staat open, als spiegel van de deur van mijn hart. Volgende week ben ik er weer.”
Inderdaad, hij is er weer. Hij was geraakt door een lied. Door één zin in mijn preek toen, de sfeer, door God. Zo is een gebed verhoord van een moeder die het niet meer mee kon maken.

Geopende deur

Wonderlijk hoe de dingen kunnen gaan in een mensenleven. Waar ik niet meer verwacht zou hebben, dat de ander nog iets met geloof zou doen. Ineens is God daar en gaat er een deur open.

Dat beeld van de geopende deur wil ik koppelen aan de betekenis van het Paasfeest dat we volgende week zondag de 17^e april zullen vieren. Er zijn talloze andere betekenissen te geven aan de opstanding van Jezus Christus: fris leven, nieuwe kans, vergeving, kwijtschelding van schulden, verzoening van zonden, de genade van God en, wat ik veelal hoor, lees en uitspreek: Gods liefde is sterker dan alle dood.

Welke deur dan?

Maar Pasen zien als het feest van de open deur, dat nog niet. Ik kom dat tegen in het laatste Bijbelboek: Openbaring. In de brief aan de christelijke gemeente te Filadelfia, Openbaring 3, vers 7 t/m 13, ‘schrijft’ Jezus via de hand van Johannes:

“Ik heb ervoor gezorgd dat de deur voor u openstaat, zonder dat iemand hem kan sluiten.” (vers 8)

Natuurlijk kun je je afvragen wélke deur Hij dan geopend heeft. De hemeldeur? Dat zou je wellicht denken. Het Paasfeest is ook het feest van juist déze deur: het hart van de mens. Wat concreter: jóuw hart. Daar in Filadelfia, in het jaar 65 was het christelijke geluid nieuw en ongehoord. Een mens met de Naam Jezus opgestaan uit de dood, onmogelijk-aantrekkelijk. De dood is het niet laatste.

Vergeving

Daarbij: zonder offeren kun je vergeving vragen aan God, dus enkel je handen vouwen en dat je op Hem een beroep mag doen; een geweldig unique selling point van het christelijk geloof.

Ik las iets moois over vergeving. Want dat heeft onder andere te maken met het zien van het zuiverste van ieder mens. De dichter Leo Vroman zegt dan: “jezelfste”, “je allerjijst” waar het gaat om het zuiverste in jou. Het zien van dat pure in de mens komt ten goede aan het leven op deze aarde. Vergeving is een tweede kans tot leven brengen waarbij de ander (die vergeven wordt) de taak krijgt die tweede kans te laten opgroeien. Da’s ééntje om over na te denken.

Omkering

Terug naar de deur die open staat door de dood en opstanding van Jezus van Nazareth. Bijna 2000 jaar later zijn zoveel gesloten deuren waar die prachtige Paasboodschap geen ingang meer kan vinden. Dat ik denk: zou God nog überhaupt een plek willen hebben in onze stad, in ons land?

Mensen daar in Filadelfia worden volgeling van Jezus de Opgestane. Ze worden christen. Volgelingen van een loser, een verliezer. Ik wil Hem anno nu ook volgen. Want zijn doornenkroon wordt jouw en mijn overwinningskrans. Christen-worden betekent dus omkering van alles en nog wat. Bewust worden dat jouw leven bewaard is in de Hand van God.

“Ontsloten is de poort
scharnierend op de vrede,
wij zullen binnentreden
en leven ongestoord.”

(Nieuwe Liedboek 2013 lied 552, vers 1b)

Dat opent deuren, zoals bij de zoon die weer in de kerk kwam.
Begin maar met de deur van jouw hart.

ds Robert-Jan van Amstel, 8 april 2022