In de wijk Montmartre in Parijs is bij een park een bijzondere muur te vinden. Het parkje zelf is niet zo’n toeristentrekker, de muur van 40 vierkante meter des te meer. Op de muur staan de woorden “Ik hou van jou” te lezen in 250 verschillende talen. In 2000 heeft de kunstenaar Frédéric Baron zijn kunstwerk onthuld en sindsdien is het dus een topper voor de toeristen. Al Insta-end en Facebookend worden de selfies gedeeld.
De “Ik hou van jou”-muur (foto via Wikipedia)
Regelmatig is het dringen voor de muur, want met name toeristen maken graag een selfie voor hun achterban, Lees verder Ik hou van jou→
Bas van Zuijlekom, predikant van de SGA-kerk en ik, predikant van de PKN-gemeente, hebben van de week een eerste dominee-vlog gemaakt in de Alexanderkerk in Rotterdam. We hadden eerder al met elkaar overlegd om elkaar te bemoedigen, met elkaar te bidden en om ons te laten inspireren door het kleurrijke glas-in-beton-raam van de kerk, gemaakt door Johan Verheij in de jaren 60 van de vorige eeuw.
Juist in deze tijd van de corona-crisis en de anderhalvemeter-samenleving willen we verbinding maken met elkaar en met onze beide gemeenten die we dienen als predikanten.
We presenteren vandaag dus onze eerste dominees-vlog. Het is hier en daar nog wat onwennig en nieuw. Tegelijk zijn we beiden enthousiast en vinden we het leuk om te doen; het smaakt(e) ons naar meer. Hopelijk jullie ook. We mediteren bij het mooie en kleurrijke glas-in-beton over de weg en over vogel, daarbij bidden we voor ‘urbi et orbi’ en tot slot geven Bas en ik de zegen van St. Patrick mee.
Ik zou zeggen, kijk en geniet van deze dominee(s)-vlog. Reacties kun je kwijt op het YouTube-kanaal van de Alexanderkerk, klik hier, en van de SGA-gemeente, klik hier. Abonneer je op onze kanalen, dan blijf je op de hoogte.
Alvast goede Pinksterdagen gewenst. ds Robert-Jan van Amstel, 27 mei 2020
Filmpje is gemaakt door Sander Nieuwehuijse, 25 mei 2020
“Ja, de huidige tijd. Het gaat mij allemaal veel te snel. Alles moet via de computer. Belastingaangifte via internet. Mijn kleinkinderen zijn alleen nog te bereiken via hun telefoon. De mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig. Die gebogen hoofden turend op kleine schermpjes in bushokjes, bij het zebrapad, in de kantine van scholen. Hoe de mensen zich tegenwoordig kleden met van die scheuren in spijkerbroeken – heeft u gezien hoe rood de knieën zijn tijdens een koude dag op de fiets? Op witte gympen naar begrafenissen komen. Dat kán toch niet? Nee, vroeger was het beter. Toen hadden we tenminste oog voor elkaar, normen en waarden.”
Brompot
Ik citeer niet een oude brompot, mocht die indruk zijn ontstaan. Ik heb wat flarden van gesprekken bij mensen thuis of tijdens het koffiedrinken na de kerkdienst hierboven weergegeven. Dat ene zinnetje bleef bij mij hangen: Vroeger was alles beter.
Waar de kinderen van nu opgroeien met beeldschermen, internet, smartphones, digitale reclameborden etc. hebben de ouderen behoorlijk wat veranderingen mee gemaakt.
Zegeningen
Ik ben het eens gaan vragen aan wat 90plussers, waaronder mijn oma van 93 die nog steeds onder de levenden is. Lees verder Vroeger was alles beter→
Rapmuziek heeft voor mij de bijsmaak van vrouwonvriendelijkheid, verheerlijking van geweld en bevordering van verdovende middelen. Is het niet via de teksten te horen, dan kunnen de videoclips die dergelijke rapnummers vergezellen, vol zitten met visueel geweld. Mens- en wereldvisie doen nihilistisch aan en het narcistische zelfbeeld van de rapper is ruim gevuld. Over smaak valt niet te twisten, ik weet het. Alles over één kam scheren zou dit genre te kort doen. Want in de rapscene zijn echt wel wat pareltjes te vinden.
Vrolijke christenen
Het rapduo De Rechtstaat (persfoto via hun website)
Graag introduceer ik een christelijk duo van rappers: De Rechtstaat. Deze vrolijke jongens, Michaël Gabriël (27) en Chesron Sminia (22), hebben een gevleugeld geloof en staan met beide benen op de grond. Ze hebben in 2016 hun debuutalbum “Zorg dat je rechtstaat” uitgebracht.
Met gevatte humor, culturele bagage, grondige Bijbelkennis en aanstekelijke overtuiging brengen zij hun eerbetoon aan God en Jezus Christus. Zij willen graag christenen, of ze jong of oud zijn, aan het denken zetten over het christelijk geloof.
De rij jaaroverzichten lijkt weer langer dan vorig jaar. Er valt mij wel iets op bij alle jaaroverzichten die ik gezien, gelezen en geconsumeerd heb. De vraag naar de zin van dit alles, de zin van het leven wordt in het geheel niet gesteld. Het waarom en waartoe van wat er in de wereld gebeurt, dat heb ik zelf te verzinnen. Wie zei dat ook weer: elk feit is neutraal tot iemand er zelf betekenis aan geeft? Levensbeschouwelijk duiding van jaaroverzichten gebeurt dus nauwelijks. Moet je daarvoor in de kerk zijn dan? Zeker, daarbuiten kan ook trouwens.
Waarom ben je hier?
Deze laatste dagen van 2019 brengen mij in een mijmerende modus. Voor de gein typte ik vanmiddag de woorden “zin van het leven” in op het immer gretige zoekbalkje van Google. Resultaat: Lees verder De zin van het leven→
Sta je weleens stil bij de vraag hoe jij jouw eten zoals je eigen avondmaaltijd bereidt en zelf beleeft? Het is de praktijk van alledag en wellicht heb je dit al duizenden keren gedaan: driemaal daags je lichaam de nodige voeding geven. Je smeert je brood of eet een cracker. Je schilt de piepers of kookt de rijst. Groente koken met eventueel vlees(vervanger) of vis erbij. Je gaat aan tafel, alleen, samen, met je gezin. Bid je nog voor het eten en/of daarna? Wat zeg je dan tot God? Samen eten is een vorm van ontmoeting en herbergt de ervaring van gemeenschap en delen. Ofwel: samen bewust zijn dat wat op je bord ligt, niet zomaar uit de hemel komt vallen.
Voorbereiding op het Heilig Avondmaal
Foto: Joshua Eckstein (bron unsplash; door mij aangepast)
Hoe bereid je voor op dat ándere avondmaal, op zondag in de kerk? Met een groepje van kerkenraadsleden, diakenen en organist van de Alexanderkerk hebben we ons eerder dit jaar bezonnen op het Avondmaal. O..a. deze antwoorden kwamen op die vraag over de voorbereiding: “Eigenlijk bereid ik me nooit voor op het Avondmaal” Of: “Ik mis de aandacht voor het avondmaal de zondag de week ervoor.”
Om de eigen voorbereiding op de Maaltijd van de Heer op gang te brengen of te houden of om te bezinnen waar het om gaat in het Avondmaal, noem ik twee vragen:
“Waarom en wat vieren we tijdens het Heilig Avondmaal?” en
“Hoe vieren we dat ‘wat’ in de eredienst?” Lees verder Nader bekeken: Heilig Avondmaal→
Eén van de leuke dingen van zitten in een café of op een terrasje is, naast een lekker drankje, een knabbel en babbel, het kijken. Tuurlijk, je kunt je oog richten op gebouwen, bomen, het parkje met schommelende mensen of de fietsenstalling en het verkeer. Echt leuk is kijken naar mensen. Je ziet dus echt van alles. Je kunt er zelf ook wel een voorstelling van maken wat op de catwalk van het leven voorbijkomt. Mannen in pakken of in een gemakkelijke trui. Die ene dame met keurig gecoiffeerd haar in een perfect zittend mantelpakje. Jongeren die allemaal hetzelfde eruit zien: gaten in spijkerbroeken, rafels onderaan de broekspijp, witte Adidassen. Joelende kinderen. Hele stille oude mensen die elkaar niet zoveel meer zeggen en alles van elkaar begrijpen. De ober die op het terras hengelt mensen naar binnen.
Levensboek
Opeens bedacht ik me: al die mensen zijn een keer geboren. Ja logisch, alleen: hoe vaak besef je dat je ooit een begonnen bent als baby’tje? Met het moment van geboorte begint een verhaal, een levensverhaal. Je kent misschien wel de uitdrukking “het staat in de sterren geschreven” en lijkt het leven misschien al voorgeschreven. Toch begint ieder mens met een leeg dagboek. Een levensboek met van die Lees verder Boek-op-Benen (BoB)→
Voor ik over pastoraat begin, eerst een brok prachtige poëzie:
Licht, van mijn stad de stedehouder, aanhoudend licht dat overwint. Vaderlijk licht, steevaste schouder, draag mij, ik ben jouw kijkend kind. Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen of ergens al de wereld daagt waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt.
Huub Oosterhuis is de dichter van deze woorden. Ze vormen het 2e couplet van het lied “Licht dat ons aanstoot in de morgen”, o.a. te vinden in het Nieuwe Liedboek, lied 601, klik hier om te luisteren. Ik citeer dit gedicht van Oosterhuis, omdat voor mij een belangrijke kern van het pastoraat wordt verwoord. Het licht dat van de Vader, God, zelf is, vormt een steevaste schouder – betrouwbaar en vaststaand. Dit licht en deze schouder draagt of dragen mij, net zoals de Goede Herder het teruggevonden schaap op de schouders heeft. Hij draagt jou en mij, want zo kunnen we meezingen: “ik ben jouw kijkend kind”. Ieder mens staat in dit intieme verband en verbond met God.
De beroemde wiskundige Albert Einstein zei eens: “Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken: of je gelooft dat er geen wonderen bestaan, of je gelooft dat alles een wonder is.” Een met recht wijs woord. Al was Einstein wetenschapper en kon hij heel precieze berekeningen maken, hij bleef oog houden voor de witregel, van het nog-niet-ontdekte van de wereld. Per toeval ontwierp hij zijn beroemde vergelijking: E=mc2. Het wonder verrast(te) zelfs een geleerde.
Voor de zomer echt begint heeft de christelijke Kerk nog een paar laatste feestdagen, zoals Hemelvaart, 40 dagen na Pasen. Het frappante is hoe verder in het kerkelijk jaar, beginnend met advent, hoe minder bekend de inhoud van de christelijke feestdagen. Ik zeg weleens gekscherend “Prettige hemelvaart” als Hemelvaartsdag in beeld komt. Dan klinkt er wat gelach: “Jazeker, de KLM doet goede zaken, want ik ga naar Rome voor een stedentrip.”
Wat is Hemelvaart – wat vieren we op deze nationale feestdag?
Ieder jaar komt de discussie weleens voorbij: wie herdenken we nou tijdens dodenherdenking op 4 mei? Zijn het de doden die door het nazistische geweld in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen, zoals de zes miljoen joden en daarbij talloze zigeuners, homoseksuelen en gehandicapten? Of zijn het alle “slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties en vredesmissies nadien” zoals ik kan lezen op de website van Nationaal Comité 4 en 5 mei?
Ingekleurde filmpjes
Discussie of niet, als Dodenherdenking dichterbij komt en de reclamespotjes op Tv en radio spreken over het herdenken en onze vrijheid, dan ben ik er meer mee bezig. Ik lees er wat over. Onlangs heb ik het boek “De tatoeëerder van Auschwitz” (Heather Morris) gelezen. Een bijzonder heftig relaas van iemand die in Auschwitz de taak had om de nummers op de armen van de gevangenen te tatoeëren. Ik kijk op YouTube en Netflix documentaires over de oorlogstijd. Steeds meer filmpjes worden ingekleurd zodat het effect van kijken nog sterker wordt. Onder andere heb ik een ingekleurd en op high definition niveau gebracht filmpje gezien dat daags na de bevrijding van concentratiekamp Dachau is gemaakt door de Amerikaanse bevrijders. Waarschuwing: als je kijkt, Lees verder Dodenherdenking 4 Mei en de Krokus→
Sinds die ene zondag in november (18.11.18) herinneren gemeenteleden mij er nog regelmatig aan. Tijdens de dienst in de Alexanderkerk (klik hier voor de Facebookpagina) zongen we Psalm 89. Daarvoor klonken de woorden uit de bijbel dat de schepping enthousiast juicht om wie God is en wat Hij doet uit ontferming. De psalm was bedoeld als gloria, als lofprijzing.
Dat zag ik echter niet op de gezichten voor mij. Ik trok de stoute schoenen aan en onderbrak de samenzang. Ik zei toen dat de gemeente “te lauw” zong. Ik hoorde gemeenteleden in de kerkzaal zachtjes murmureren en wat lachen. Ik riep toen op om te beleven en te zingen wat je leest. Vers 6 van Psalm 89 begint met “Wij loven”, dat God door de macht van zijn verheven hand, met uitgestrekte arm al het werk in stand houdt.
Het viel me al op in november. Ik zag in de buurt waar ik woon en ook in Alexanderpolder woonkamerramen versierd worden met spuitsneeuw. Of lichtjes gedrapeerd langs het raamkozijn. Kerstmannetjes. Kersthertjes. Kerststerretjes. Kerstfiguurtjes. Kerstlampjes. Terwijl de ouwe baas uit Myra nog voet aan wal in Zaanstad moest zetten… Goed, ik weet het: in augustus zijn er al grootgrutters die voorzichtig de kruid- en pepernoten uitstallen in hun winkels. Toch valt het me extra op dat het Kerstgevoel steeds eerder komt, als ik de versieringen in en rondom huizen, straten en pleinen zie. Zou het te maken kunnen hebben met de steeds meer uit de hand lopende discussie als een vlieg in de zalf, rondom de knechten van de Goedheiligman?
Laatst las ik over een experiment in de Verenigde Staten waar zo’n 300 mensen bij betrokken zijn. De mensen bevinden zich allemaal in dezelfde zaal. Ze krijgen de opdracht om zich in paren op te delen en daarbij hun gesprekspartner steeds dezelfde vraag te stellen: “Wat wil je?” Op het eerste gezicht een redelijk onschuldige vraag, als je er zo over nadenkt: “Wat wil je?”
“Ik wil je liefde”
Maar zodra de mensen in net genoemd experiment elkaar deze vraag stellen, ontstaat er een hevige groepsdynamica: onverwachte, onvoorziene, sterke gevoelens komen naar boven. Vrouwen en mannen die er op het oog verzorgd uitzien en goed kunnen functioneren in de samenleving worden in hun ziel geraakt. Ze lijken uit de plooi van wenselijk gedrag te komen. Een greep uit wat men zegt: Lees verder Wat wil je?→
In februari ontving ik een bericht van de Belastingdienst en waarschijnlijk u en jij ook. Vanaf 1 maart krijg ik de gelegenheid mijn belastingaangifte over 2017 in te vullen. Dat kan dan tot 1 april. Frappant eigenlijk dat het doen van de belastingaangifte en de periode naar Pasen vaak samen vallen. Dit jaar valt Pasen op dezelfde dag, 1 april, waarop je uiterlijk je aangifte hebt in te leveren. Bij mij komt het vaak aan op de laatste dag om de aangifte digitaal te verzorgen. Een jaaroverzicht produceren in Excel, bonnetjes verzamelen, balans opmaken van inkomsten en uitgaven en dat alles tegelijk met het lijdensverhaal van Jezus Christus, zijn sterven aan het kruis op Golgotha, zijn begrafenis en zijn overwinning op de dood.
Postbode leest alle post
Terwijl ik het aardse en het hemelse heb af te wisselen waar het gaat om belastingaangifte en Pasen, moet ik denken aan een verhaal opgetekend door Max Lucado in één van zijn boeken. Het gaat over een postbode die was opgepakt. De reden van zijn arrestatie was, Lees verder 1 April: belastingaangifte, Pasen en een gevoelig hart→
Het uitzicht is sinds de decembermaand van vorig jaar wordt bij de kerk in ons dorp Zunderdorp flink veranderd. De muur van de begraafplaats wordt verstevigd. Parkeerplaatsen aangelegd. Het vermolmde zithoekje bij de consistorie van de kerk en de oude struiken zijn verwijderd. De grond is opgehoogd, klaar voor een grasveld. Een stevige betonkleurige stenen rand eromheen.
Gedicht van Jaap Zijlstra
De dorpsraad heeft op voorspraak van dorpsgenoot Floor van Dusseldorp een tekst op die rand laten zetten van dominee-dichter Jaap Zijlstra (1933-2015). Jarenlang heeft ds. Zijlstra erediensten geleid in de kerk van Zunderdorp. Na zijn overlijden is hij begraven in een domineesgraf in de graftuin achter de kerk.
Uitzicht
De wolken varen boven,
de schepen beneden mij.
Ik sta en zij bewegen –
zij blijven en ik ga voorbij.
Het allereerste begin van je leven is vormeloos en naamloos, geborgen in de baarmoeder. Eenmaal daarbuiten is het eerste levensteken dat je ademhaalt. De Geest van God wordt de neus ingeblazen. Je komt op spanning van leven te staan. Je bent een voorgoed begonnen Begin. Je krijg een naam die begint met een letter. Niet een cijfer of een nummer, gelukkig maar.
Eerste letter van de Bijbel
Het allereerste begin van de Bijbel begint ook met een letter. In de Nederlandse vertaling van Genesis 1, vers 1 lezen we: “In het begin schiep God de hemel en de aarde”.
In Hebreeuws, de taal van het Oude of Eerste Testament van de bijbel, luidt dat als volgt:
“Bereshit bara Elohim et hashamayim ve’et ha’aretz”
Je ziet, de allereerste letter van de Bijbel is de “B” of beth in het Hebreeuws. Zie het plaatje om te zien hoe de letter er precies uitziet. Volledige naam van deze letter beth is bayyit. In het Nederlands: Lees verder Een voorgoed begonnen Begin→
Het boek is al bijna 12 jaar oud en tóch actueel ook op Dankdag: “Hungry Planet: What the World eats” (Hongerige Planeet: Wat de wereld eet). Fotograaf en auteur Peter Menzel heeft overal in de wereld eetgewoontes vastgelegd met de camera. Zijn fascinatie voor wat er op eettafel staat heeft prachtige inkijkjes en een dito boek opgeleverd. De foto’s laten 30 gezinnen of families zien uit 24 landen met voor hen uitgestald wat zij gemiddeld per week consumeren aan eten en drinken.
Kijk eens naar de weekconsumptie van dit gezin in Duitsland:
Gezin in Duitsland (foto (c) Peter Menzel Hungry Planet)
“Geloven is lui en laf”. Woorden van Richard Dawkins. Misschien heb je weleens van hem gehoord. Afgelopen zaterdag was in de Sir Edmund-bijlage van De Volkskrant een interview met hem opgenomen. Dawkins is de inmiddels 76-jarige evolutie-bioloog, schrijver, denker en godsdienstdienst-basher – zo schetst interviewer Martijn van Calmthout zijn gesprekspartner. Klik hier naar Topics.nl voor het bewuste artikel.
Religie is dom
Richard Dawkins
Inderdaad, godsdienst-basher pur sang. Religie, godsdiensten, geloof, goden – dat alles dient zo snel mogelijk van de aardbodem te verdwijnen. Het zou een hoop schelen aan geweld, aan onderdrukking, aan discussies en debatten, zo is de redenering van Dawkins. Diverse boeken heb ik van hem gelezen, waaronder zijn wereldwijde megabestseller “The God Delusion” (Nederlandse vertaling: God als misvatting, 2006) Met de tong tussen de lippen, zo stel ik me voor, schrijft hij genoegzaam op hoe achterlijk en stom hij religie vindt.
Stel, ik was geen dominee geworden. Ik had werk gehad buiten de kerk, als IT’er of als psychiater of leraar Duits. Had ik dan lid geweest van de PKN? Was ik dan actief betrokken bij de mensengemeenschap rondom Jezus Christus? Of: was ik randkerkelijk geworden? Had ik me uitgeschreven en mij ergens anders aangesloten, zoals bij een mega-hippe happy-clappy Hillsong-kerk? Of zou ik het atheïsme of andere godloochening hebben omarmd? Want er zijn redenen genoeg om niet te geloven. En toch ben ik graag bij de Kerk betrokken.
Waarom eigenlijk?
Redenen waarom ik naar de kerk ga
Feest in de kerk (foto: Erik Hijweege)
Omdat de #kerkproeverij overal in ons land ingang vindt, wil ik delen waarom ik naar de kerk ga. Redenen genoeg, als ik mijn gedachten laat gaan. Eerst maar een voorbeeldje: Lees verder Waarom ga ik naar de kerk? #kerkproeverij→
![[ iBelieve ]](https://amstel4.nl/wp-content/uploads/2019/05/cropped-Krokus-in-de-woestijn-rechten-vrij.jpg)
Spreek het woord “loven” maar uit. Je merkt direct 
