12 Jaar

Misschien heb je als ouder of verzorger er ééntje in huis of is het al even geleden. Grote kans dat je er zelf aan gaat denken, dat je ooit zelf zo’n eentje bent geweest: een kind van 12. Een spring in het veld. Druk afgewisseld met rust. Praten én zwijgen. Nog zo jong, kwetsbaar en tegelijk groot en stoer willen zijn. De rijkdom aan keuzes in de wereld. Niet weten wat te kiezen. Veranderingen van lijf en leden. De hersenen die sprongen lijken te maken. Meisjes zijn vaak (wat) verder dan jongens. De overgang van de basisschool naar het middelbare onderwijs is spannend.

Onrustig

Ook Jezus van Nazareth is ooit 12 jaar geweest. Zijn ouders Jozef en Maria nemen Hem mee naar de tempel in Jeruzalem, lees erover in Lucas 2, vers 41 en verder. Zouden zijn ouders merken dat Jezus wat onrustig is? Alsof Hij in zijn hoofd ergens ander vertoeft dan zijn leeftijdsgenoten doen. Hij is serieus van aard. Maria die inmiddels de 25 is gepasseerd, weet nog goed wat de engel Gabriël toen over Hem zei, dat Hij de redder van de wereld zal worden. Wanneer dan?, zo zie ik Maria denken.

God van vrijheid

Het gezin uit Nazareth neemt deel aan de festiviteiten samen met andere dorpelingen die zijn meegekomen. Het feest van de bevrijding, pesach, is een kern van het geloofsleven. God heeft het volk bevrijd uit slavenland Egypte en droogvoets door de Rode Zee geleid. Deze God acht de vrijheid van de mens hoger dan welke andere god ook. Deze God schept leefruimte in een wereld die ver van het Paradijs afstaat en waar wij verantwoordelijkheid hebben. Er zijn wetten en regelgeving nodig om het menselijk verkeer in goede banen te leiden. Deze God kan streng zijn, want het leven gaat Hem aan het hart.

Knipoog

Er is een boel volk op de been. Jezus wil graag naar de tempel. Eenmaal in het heiligdom kunnen ze bijna op de over de hoofden lopen. Jezus raakt uit het zicht. Maria stelt zichzelf gerust dat Hij wellicht met neven, nichten en dorpskinderen chillt. Ze gunt Hem dat.

Na drie dagen zoeken laat Jezus zich vinden. Schrijver Lucas knipoogt naar het paasfeest waar de opstanding van Jezus uit dood na drie dagen in het graf wordt gevierd. Dat hadden Maria en Jozef op dat moment niet door. Ik weet hoe het is, als je je kind kwijt bent in een drukke stad, pretpark of winkelcentrum. De alarmmodus floept aan in het hoofd. Dan gaan mijn gedachten niet naar theologie, wel naar mijn kind.

Wanneer je dit leest, zul je niet in de alarmmodus zijn. Daarom deze vraag ter bezinning: als je zoekt naar Jezus, waar zou jij Hem verwachten in je leven? Waar zou je wíllen dat Hij te vinden is?

Perplex

Wat mij opvalt is de ontzetting van de ouders als zij Hem eenmaal hebben gevonden. Er is geen spoor van opluchting of een grote glimlach. In het Grieks lezen we een woord waar ‘perplex’ in doorklinkt. De ouders zijn bevroren en er ondersteboven van.

De 12jarige Jezus is in de voorhof van de Tempel. Daar zaten toen uitsparingen in de muur waar mensen in gesprek zijn over geloof en de Schrift. Hij luistert en stelt vragen aan andere mensen die goed thuis waren in het joodse geloof. Daar groeien mensen van. Vragen stellen. Niet gelijk klaar staan met antwoorden en dichtsmeren. Stel een vraag terug. Heerlijk om met elkaar door Gods Woord bemoedigd te worden en vragend wijzer te worden. Ouders en kinderen gaan dat gesprek vaak te weinig aan, terwijl je echt van elkaar kunt leren.

Thuis bij God

Jezus wil in het huis van zijn Vader zijn (Lucas 2, vers 49), zo is zijn antwoord richting zijn verbaasde ouders. Letterlijk lezen we dat Hij “in de dingen” van zijn Vader wil zijn, dus alles wat God aangaat, daar wil Jezus bij zijn. Er gaat een knop om in het leven van deze 12jarige jongen. Hier moet Hij zijn. Hij kan niet anders. Hier krijgt zijn roeping contour en inhoud.

Jezus van Nazareth zal puber worden en volwassene worden. Wat er gebeurt in die 18 jaar tot het moment dat Hij als 30-jarige gedoopt wordt in de Jordaan, daar is niets over te vinden in de Bijbel. Dan alleen dit vers: “Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen” (Lucas 2, vers 52 NBV21).

Leefruimte

In de gunst staan zegt niets over een wit voetje halen of kruiperig iemand willen behagen. Hier horen we iets over de roeping die we hebben als christen van heel jong, als 12- of 18jarige of veertiger en zestiger tot 100plusser: gun je de ander leefruimte, vrede, goedheid en vergeving?

Robert-Jan van Amstel, 31 januari 2023
(bovenstaande tekst is opgenomen in het kerkblad SamenSpel van de Gereformeerde Kerk Putten)