![[ iBelieve ]](https://www.amstel4.nl/wp-content/uploads/2021/05/cropped-sunguk-kim-jhqbxsoruxa-unsplash.jpeg)
Het is alweer even geleden. Ik reed in mijn Cadillac STS op de snelweg terug naar huis na een kerkdienst in den lande. Ineens viel alles uit onder de motorkap: de motor stopte ermee, alle lichten die normaal branden in de auto en daarbuiten doofden uit; alles ging op zwart. In een vlaag van verstandsverlichting zette ik de automaat in “vrij” zodat de auto kon blijven rollen.
Ik kon de auto zo goed en zo kwaad manoeuvreren richting de vluchtstrook. Het was gelukkig niet erg druk op de weg. Na eenmaal de bolide geparkeerd te hebben én een paar keer diep ademhalen besefte ik: ik heb geluk gehad, een engeltje op mijn schouder. Naast de opluchting voelde ik irritatie en verzuchtte: “Hoe kan dat nou?!”
Ziekenhuis
Zo voelde het voor mij ook half september vorig jaar. De Startzondagdienst was geweest in onze Alexanderkerk. Het seizoen 2021-2022 was officieel geopend met energie en vreugde, zo merkte ik ook bij de gemeenteleden die erbij waren. Te midden van alle coronamaatregelen wilden we als gemeente graag aan de slag. Daags na de opening moest ik naar het ziekenhuis voor een dubbele liesbreukoperatie.
De verwachting was een week of wat rust houden en dan weer wat gaan doen. De nasleep van de narcose bleek heftiger dan eerst gedacht. Ik bleef maar moe. Zo stond ineens mijn wagen van werken in de Alexanderkerk, in dit stukje van Gods grote Wijngaard, stil. “Hoe kan dat nou?! Ik ben toch verder gezond?”
Spreek het woord “loven” maar uit. Je merkt direct 
In juli dit jaar doet een vrachtschip gevuld met orkest en solisten o.a. Amsterdam aan. In het ruim wordt de opera Das Rheingold van de Duitse componist Richard Wagner (1813-1883) gespeeld. Een uniek Nederlands concept dat nog niet eerder is vertoond in de wereld. Zelf ben ik helemaal enthousiast hierover. En het past mooi in het Wagnerjaar 2013, want het is 20o jaar geleden dat Wilhelm Richard W. werd geboren.
Het feest van de opstanding van Jezus Christus lijkt zo gauw weg te ebben als de week vordert. De dagelijkse besognes op het werk of thuis of waar je ook mee bezig bent, lijken zelf als luiken te werken. Da’s een ander beloken Pasen dan die we zullen vieren a.s. zondag. De paasvreugde kreeg gisteravond een flinke dot energie. Met een twaalftal gemeenteleden hebben we geluisterd naar de Tweede Symfonie (1888-1894) van Gustav Mahler (1860-1911). Na een korte introductie van het veelbewogen en tragische leven van deze Tsjechische componist waar hij reeds op jonge leeftijd een aantal broers en zussen verliest en op zijn 30e zijn beide ouders, hebben we ons verdiept in complexe thematiek van het meesterwerk. Het worstelen met de zin van het leven en met de dood is een constant existentieel thema in zijn leven. Zoals Mahler dat zelf verwoordt in 1894, na de afronding van de compositie:
