![[ iBelieve ]](https://amstel4.nl/wp-content/uploads/2018/11/cropped-Dame-met-blauwe-ogen-luke-braswell-272573-unsplash-DETAIL.jpg)
Afgelopen week hebben ruim 50 mensen meegedaan met de Kaarsvlam-Estafette. Met de vlam van Paaskaars begin ik de estafette en geef de vlam virtueel aan iemand anders door.
Alle filmpjes zijn door een tweetal gemeenteleden aan elkaar gelast. Ruim 4,5 minuut aan film. Als soundtrack hoor je het prachtige en intieme lied “Als alles duister is” uit de Taizé-gemeenschap vertolkt door Sela.
Het resultaat zie je hieronder, nu met een nieuw slot waar de Paaskaars wordt aangestoken:
Vandaag Eerste Paasdag – het heerlijke feest waar christenen herdenken en vieren dat Jezus Christus is opgestaan. Een van de heel oude tradities in de kerk de risus paschalis, de Paaslach. Het was in de Middeleeuwen een goed gebruik de lach in de kerk op te wekken. De bevrijdende lach om de duivel uit te lachen. Want Jezus is opgestaan. De duivel is verslagen. De dood ook.
Na een periode van 40 dagen vasten en voorbereiding is de grap een sterk ventiel om de spanning af te bouwen, om ontspannen Pasen te vieren.
De priester ging te midden van het kerkvolk staan en vertelde een komisch verhaal of een goede (kerk)mop.
De onderstaande mop heb ik verteld vanmorgen in de dorpskerk van Zunderdorp waar ik predikant ben; de bron van de mop weet ik niet meer:
Als de dominee de kerk binnenloopt, ziet hij dat de koster met allemaal netten in de weer is. Lees verder Paaslach – de duif en 1 Aprilgrap
Soms kun je dat hebben: overrompelende kunst. Een muziekstuk, een liedje op de radio, een schilderij, een tekening, een ruimte, een beeldhouwwerk, een foto – je wordt werkelijk in de houdgreep genomen door het kunstwerk. Het laat je niet meer los en kerft zich in het behang van je ziel. Zoiets gebeurde mij vorig jaar tijdens een vakantie in Zuid-Duitsland. Ik heb onder andere het concentratiekamp Dachau vlakbij München bezocht. In de Tweede Wereldoorlog hebben daar vele joden een gruwelijke dood gevonden.
Het lopen door het hek met daarboven de woorden “Arbeit macht frei” doet wat met me. Op het immens grote binnenplein zie ik rechts grote gebouwen waar Lees verder Overrompelend (Pasen in Dachau)
De wachtkamer van de dokter of de tandarts heeft altijd iets typisch, vindt u niet? Je komt binnen. De stoelen zijn gevuld met andere wachtenden. Je stamelt “goededag” en zoekt een plekje. Je kijkt naar de andere bezoekers. Ze kijken terug; gauw doe je je ogen de andere kant op of je lacht vriendelijk. Achter de deur horen we vaag wat stemmen. Iedereen wacht het moment af dat de deur van de spreekkamer opengaat en een naam wordt genoemd. De sfeer in zo’n wachtkamer lijkt dan even op te veren en zodra de deur weer gesloten is, komt dat typische sfeertje terug.
Lees verder Met muziek de nacht in
Onder de indruk zijn van iets moois én vergeten een foto daarvan te maken. Dat was me gebeurd tijdens een vakantie in Oostenrijk in 2002. Het was regenachtig. De auto parkeerde ik op een parkeerterrein nabij een kerk in Salzburg. Met de paraplu boven het hoofd van Mariëtte en mij liepen we het godshuis binnen. Het was wat donker. Weinig kleur. Vooral grijs. We liepen de kerk door. En ergens aan de zijkant van de kerk hing een manshoog crucifix: donker-grijsgeverfd hout, drie hoofden boven elkaar. Eén bovenaan het kruis. Eén waar de balken elkaar kruizen. En één onderaan. Drie blauwgrijze, gelijke, wat groot uitgevallen, neutraal kijkende gezichten. De dwarsbalk van de crucifix werd gedragen door twee grote handen in dezelfde kleur als de gezichten. Ik weet niet wat er toen gebeurde – Lees verder Met twee handen
Met Pasen ben je altijd vrij. Gezellig paasontbijten en paaseieren zoeken. Maar wat vieren we nou eigenlijk precies?!
Een informatieve aflevering van Spirit24, klik op onderstaande link
http://www.spirit24.nl/#!player/share/program:13315605/group:40002174
Nog één nachtje slapen (of: waken) en we vieren de opstand van Jezus Christus tegen de eeuwige dood.
ds Robert-Jan van Amstel, 19 april 2014
Er was eens een vriendelijke wedstrijd tussen vier zussen. Het ging om de vraag wie de mooiste van de vier was. Alle vier waren ze uitzonderlijk mooi. Tegelijk waren ze alle vier van nature compleet verschillend. De Winter, de oudste van de vier, was koud en afstandelijk en iedereen was bang voor haar. De Lente was van de vier de vriendelijkste en het meest geliefd. De Zomer was warm, maar had last van stemmingswisselingen. De vierde zuster, Herfst, was erg verlegen en liet niet zoveel van zichzelf zien.
Hun ouders, de Aarde en de Lucht, wilden hun keuze niet maken. Zij waren van mening dat alle vier de dochters even mooi van schoonheid waren. De dochters lieten zich niet van de wijs brengen en gingen op de bezoek bij de Zon. De Zon dacht even na en vroeg de vier zussen Lees verder {Sei}zoen van God
Op Facebook zie ik allemaal berichten voorbij komen, als: “De komende 40 dagen geen Feestboek/Facebook voor mij”. En ook op andere sociale media gaat de stekker er voor de gebruiker even uit. Ieder jaar gaat ook door mijn hoofd de gedachte of ik wel of geen Facebook/Twitter/Pinterest-stop moet maken de komende 40 dagen. En steeds opnieuw laat ik dat voorbijgaan. Ik kies voor een andere invulling van bezinning in deze periode tot aan Pasen.
De lijdenstijd of: de verstil(len)de, veertigdagen tellende tijd tot aan Stille Zaterdag, laat de mens volgen in het voetspoor van Jezus Christus richting het kruis op Golgotha. Vandaag is deze tijd van inkeer, van vasten, van bezinning begonnen: Aswoensdag. Op Aswoensdag laten (rooms-)katholieke en sommige protestantse gelovigen een kruisje van as op hun voorhoofd tekenen, het zogenaamde askruisje. De voorganger spreekt bij het maken van het askruisje deze woorden uit: “Gedenk, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren”. Deze woorden vinden we terug in het Bijbelboek Genesis, hoofdstuk 3, vers 19, als de eerste mensen Adam en Eva het Paradijs Eden moeten verlaten.
Naast deze woorden uit het boek Genesis kan de voorganger die het askruisje tekent ook andere woorden gebruiken, zoals Lees verder Aswoensdag – oerknal of doornenkroon?
De Heer is waarlijk opgestaan – wat een krachtige boodschap voor alle mensen, niet alleen anno 30, ook anno 2012.
Tijdens de Paaspreek gistermorgen in de Bethelkerk hier in Barendrecht heb ik deze icoon laten zien:
Een icoon is niet als kunstwerk an sich bedoeld, eerder een venster uitkijkend op de werkelijkheid van God. Een icoon is te zien als een gebed. In de verstilling van wat er op het netvlies komt, lijkt het hart te reageren als een naald van een kompas. Het richt zich op die werkelijkheid achter de horizon van de icoon. Een cardiale focus, zou ik willen zeggen. Waar de ratio lijkt tasten naar de betekenis, neemt de gevoelstemperatuur juist toe.
In het koptisch Grieks lezen we bovenaan hè anastasis, de opstanding. In dit icoon worden twee momenten een mystieke eenheid gemaakt: nedergedaald tot in de dood ís Jezus’ opstanding uit de dood.
Jezus is als grootste figuur weergegeven. Hij trekt de aandacht, letterlijk. Lees verder Passie en Pasen in de kunst (3)
Deze Goede Vrijdag lees ik vanavond in de Bethelkerk, 19:30 uur in Barendrecht, delen uit het lijdensevangelie van Jezus Christus. De meditatieve toespraak zal gaan over het vierde Kruiswoord van Jezus: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” (Matteüs 27, vers 46; NBV2004-vertaling)
Ik had een schilderij kunnen kiezen waar Jezus aan het kruis hangt. Echter het schilderij van de Nederlander Hiëronymus Bosch (geboren als: Jeroen Anthoniszoon van Aken, c. 1450 – August 9, 1516) getiteld “Jezus wordt gekroond met doorns” (1490-1500) houdt mij bezig vandaag.
De scène die Bosch hier verbeeldt is te vinden in Matteüs 26, vers 28 en 29. Jezus is dan reeds ondervraagd door de burgemeester van Jeruzalem, Pilatus, en de hogepriester Kajafas. Eerstgenoemde ziet geen schuld in Jezus. Hij wil Hem laten gaan, maar daar wordt heftig tegen geprotesteerd. Uiteindelijk wast Pilatus zijn handen en zegt dat hij niet schuldig is aan de dood van deze man tegenover de menigte mensen: “Zie het zelf maar op te lossen” (Matteüs 26,24) Pilatus laat Jezus kruisigen na Hem eerst te willen geselen.
De Romeinse soldaten weten wel raad met Hem. Lees verder Passie en Pasen in de kunst (2)
