God maakt steeds een nieuw begin. “Mozes!”, zo roept Hij uit een eenvoudig struikje (Exodus 3). Of, nu met Pinksteren: God begint in een huis in Jeruzalem met de Geest die binnen stormt en mensen in vuur en vlam zet (Handelingen 2).
Herder
Mozes, de ooit-eens-prins in Egypte, is aan het werk als herder; ofwel: hij bungelt aan de onderkant van de sociale ladder. Het voedsel is schaars voor de schapen. Steeds verder zoekt Mozes, in de woestijn. Hij nadert de diepste diepte van de dorre droge wereld. Hij is aan de rand van zijn bestaan gekomen. Weleens bij jezelf meegemaakt dat je aan de rand stond of staat van je leven?
Wachtkamer
De leerlingen in Jeruzalem zitten in een wachtkamer. 10 Dagen geleden, Hemelvaartsdag, is Jezus teruggegaan naar God in de hemel. Die wat vage belofte van hun Heer Jezus Christus over de Geest die komt als een kracht die begint in Jeruzalem en uiteindelijk de hele wereld, draagt weinig bij aan wat ze écht kunnen verwachten. Ze staan aan de rand van doorgaan of opgeven.
Perslucht en de Heilige Geest – deze combinatie zal niet direct voor de hand liggen. Toch is er iets over te zeggen. Omdat mijn blog over de Heilige Geest goed gelezen werd en wordt, bied ik graag wat extra materiaal om nog wat mediteren op de betekenis van de Geest van God in ons leven.
Lemen pop wordt mens
De Heilige Geest komen we gelijk op de eerste pagina van de Bijbel tegen. Onbekommerd laat de schrijver van dit Bijbelboek de Geest en God Zelf aan het licht komen.
Lamp in het zand (Glen Carrie @unsplash)
Lees maar in Genesis 1, de eerste paar verzen. De Geest zweeft over het toehoewabohoe, het woeste en het doodse dat er is in de wereld. God roept “Licht” en is licht. Na vijf dagen begint God met het kroonwerk: het scheppen van de mens naar Zijn beeld gelijkenis. In het tweede scheppingsverhaal dat begint in Genesis 2, vers 4b horen we over God die eerst de mens formeert. God blaast de neus van de lemen pop die lijkt op een mens, vol. De G/geest komt nu in de mens en brengt hem/haar op spanning. In Job 33, vers 4 lezen we dat Geest van God ons heeft gemaakt en dat de Adem van God ons doet leven. In datzelfde hoofdstuk, vers 6 staat ook een belangrijke zin die in onze tijd van #BlackLivesMatter, Lees verder Perslucht→
Vanmorgen is in de Alexanderkerk de Pinksterfoto-wedstrijd gehouden. Tijdens de kerkdienst op deze Eerste Pinksterdag hebben verschillende gemeenteleden en belangstellenden hun Pinkstergedachte willen delen via eigengemaakte foto’s en plaatjes.
De oogst is heel divers, zoals je kunt zien. Als je op de foto klikt dan opent je browser een nieuw tabblad, zodat je de foto goed kunt zien.In het onderschrift vind je de naam van de maker en de begeleidende tekst.
Ook al is het woord “wedstrijd” te lezen, er was geen jury. Door middel van loting hebben we naam uit de collectezak getrokken. De prijswinnaar is Ursula Boschma. Ook via deze plek van harte gefeliciteerd Ursula!
Ik zou zeggen: geniet van al deze persoonlijke doorkijkjes van mensen en hun beleving van de Geest van God.
Mooie Pinksterdagen gewenst, ds Robert-Jan van Amstel, 23 mei 2021
De kerkdienst is terug te zien op het YouTube-kanaal van de Alexanderkerk:
Mijn Duitse collega Pfarrer Peter Michael Schmudde (Worbis) heeft een gedicht bijgevoegd van een vriend van hem: Die Wolke zieht Kreise, die Zeit nimmt den Lauf, die Liebe singt leise, die Hoffnung blüht auf. Und eins wird geboren und eines muß gehn, und nichts ist verloren, die Hoffnung bleibt stehn. Und eines muß weinen, das andere lacht. Die Hoffnung wird scheinen noch tief in der Nacht. Und morgens im Garten ist alles vorbei, Du mußt nicht mehr warten, die Hoffnung blüht neu. Die Wolke bringt Regen, die Erde gibt Brot. Die Hoffnung hat Segen noch mitten im Tod. Und wie wir uns mühen und wie wir uns drehn, die Hoffnung wird blühen und niemals vergehn. »Wiedergeboren zu einer lebendigen Hoffnung …« (1. Petrus) (Gedicht von meinem Freund Michael Greßler aus dem Jahr 2017)
Waar begin ik aan…. een korte biografie schrijven over nota bene de heilige Geest van God. Hoe kan ik van een ongrijpbaar onderwerp iets tastbaars en mededeelzaams maken? Als biografieën een overleden persoon als onderwerp hebben, dan is er een begin en een einde. Er zijn ook (auto-)biografieën van en over (nog) levende personen. Het begin is er, het einde ligt in Gods horizon. Maar hoe doe ik dat als het gaat om de Geest die ooit begonnen is en geen einde kent, niet is te vatten in de menselijke tijdlijn?
Bladeren in de Bijbel
Beginnen met bladeren in de Bijbel is een goede start: de Geest van God komen we direct in het begin van de Bijbel tegen. Er is geen inleiding of voorwoord, ineens is de Geest daar, Genesis 1, vers 1:
In het begin schiep God de hemel en de aarde.De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water. God zei: ‘Er moet licht komen,’ en er was licht.
Een boek licht op, God schrijft geschiedenis (Foto: olena sergienko @unsplash)
Er is duisternis. Het levensboek van de schepping is nog dicht, alsof de Geest de eerste lezer wordt. Dan ineens knipt God (een) licht aan en het verhaal van God en onze wereld kan beginnen.
De Geest is dus ahistorisch, net als God Zelf: woordloos, zwevend, broedend, afwachtend, los van iedere tijdlijn en historie. Het Hebreeuwse, vrouwelijke (!) woord voor “geest” in het Oude Testament luidt ruach. Andere vertalingen zijn wind, luchtstroom, bezieling. Het woord is verwant met rawach. Dat is te vertalen als “ruiken” en ruiken doen we met onze neus.
In het Nieuwe Testament horen we van pneuma, Grieks voor “Geest”. Regelmatig is pneuma gepaard met het woord Hagion, “heilig”, zoals in Lucas 3, vers 22 waar we horen van de heilige Geest die in de gedaante van een duif op Jezus neerdaalt, als Hij gedoopt wordt door Johannes de Doper.
Bladerend tot aan het slot van het boek Openbaring, dan zijn we inmiddels 66 Bijbelboeken verder, horen we een sprekende Geest die samen met de bruid, de kerk, zegt: “Kom!” (Openbaring 22, vers 17)
Hij heeft door de Bijbel heen een hele geschiedenis meegemaakt, menselijk gesproken. Tussen de eerste en laatste bladzijde van de Bijbel komt Gods Geest op allerlei manieren in actie en ter sprake waardoor Zij zich meer en meer ontvouwt.
Bas van Zuijlekom, predikant van de SGA-kerk en ik, predikant van de PKN-gemeente, hebben van de week een eerste dominee-vlog gemaakt in de Alexanderkerk in Rotterdam. We hadden eerder al met elkaar overlegd om elkaar te bemoedigen, met elkaar te bidden en om ons te laten inspireren door het kleurrijke glas-in-beton-raam van de kerk, gemaakt door Johan Verheij in de jaren 60 van de vorige eeuw.
Juist in deze tijd van de corona-crisis en de anderhalvemeter-samenleving willen we verbinding maken met elkaar en met onze beide gemeenten die we dienen als predikanten.
We presenteren vandaag dus onze eerste dominees-vlog. Het is hier en daar nog wat onwennig en nieuw. Tegelijk zijn we beiden enthousiast en vinden we het leuk om te doen; het smaakt(e) ons naar meer. Hopelijk jullie ook. We mediteren bij het mooie en kleurrijke glas-in-beton over de weg en over vogel, daarbij bidden we voor ‘urbi et orbi’ en tot slot geven Bas en ik de zegen van St. Patrick mee.
Ik zou zeggen, kijk en geniet van deze dominee(s)-vlog. Reacties kun je kwijt op het YouTube-kanaal van de Alexanderkerk, klik hier, en van de SGA-gemeente, klik hier. Abonneer je op onze kanalen, dan blijf je op de hoogte.
Alvast goede Pinksterdagen gewenst. ds Robert-Jan van Amstel, 27 mei 2020
Filmpje is gemaakt door Sander Nieuwehuijse, 25 mei 2020
Pinksteren, schilderij van He Qi (www.heqigalleries.com)
A.s. zondag 19 mei vieren we het Pinksterfeest. De uitstorting van de Heilige Geest over alle mensen. De verbazing die er was in de bijbelse tijd (zie Handelingen 2) wat er gebeurde met de mensen die door de Geest werden aangevuurd, is altijd gebleven, tot aan vandaag. Pinksteren betekent voor mij dat mensen van alle tijden en alle plaatsen op spanning worden gehouden. We zijn meer dan alleen maar een verzameling van moleculen, of zoals Gerrit Komrij een keer zei: “een zak met botten met wat bloed erin”. De Geest maakt van ons een levend wezen in plaats van een lemen pop of een dummy. We herinneren ons met Pinksteren dat we leven van geleende Adem, geschonken door God (Prediker 12, vers 7). Die Adem geven we ooit een keer terug.
Pinksteren is het ultieme teken dat Jezus door de Geest wil verbinden: harten, zielen, mensen. Werken aan het visioen van Gods Koninkrijk. Doe gerechtigheid, wordt voor de ander een naaste. En een naaste worden is grote klus; een naaste zíjn brengt een hart veel minder in beweging, want dan komen er vragen om de hoek kijken als: “wie is mijn naaste dan?” of “is die liefde voor de naaste begrensd of niet?”
Pinksteren is samen geroepen worden, samen een weg gaan, één in Christus zijn.
Voor de Pinksterdienst in de Engelse Kerk, a.s. zondag 19 mei, 19:00 uur (Begijnhof, Amsterdam) heb ik een tekst geschreven op de melodie van Gezang 477 (Liedboek voor de Kerken).
Samen geroepen samen gaan zoeken naar de Stem die ten diepste raakt. Samen behoren samen op sporen waar God allen de weg weer baant. Samen beginnen samen omringen gevouwen handen dragen elkander zo wil God bij ons zijn. Hallelujah! Samen bewaren samen aanvaarden met open armen het hart verwarmen in Christus samen Eén. Hallelujah!
![[ iBelieve ]](https://www.amstel4.nl/wp-content/uploads/2021/05/cropped-sunguk-kim-jhqbxsoruxa-unsplash.jpeg)
