Zin van het leven (2)

Jules Deelder zegt het treffend: “De zin van het leven ben je zelf”. Mijn oog viel op dit zinnetje in de Volkskrant van afgelopen zaterdag in de geweldige serie “De zin van het leven”. Journalist en ervaringsdeskundige waar het gaat om de dunne scheidslijn tussen leven en dood, Fokke Obbema, heeft inmiddels een behoorlijke rij van interessante personen voor het voetlicht geplaatst.  

Hij wilde ook de ‘gewone’ lezer van de Volkskrant het woord geven. Lezers werden uitgenodigd om met een vragenlijst als leidraad zelf te schrijven over de zin van het leven.  Ruim 400 mensen hebben gereageerd, zo lees ik. Daar is een tiental van geselecteerd en de nummers 1, 2 en 3 krijgen als winnaars paginagroot de gelegenheid over de zin van het leven behartigenswaardige dingen zeggen. Ik heb ervan genoten om deze teksten tot consumeren en te verwerken.

Het leek me aardig om wat smaakmakers met je te delen.  Zonder verder alles toe te lichten geef ik een paar citaten mee. 

De winnaar van deze ‘wedstrijd’ is Willem Marcelis, 72 jaar. Klik hier (via Topics) voor de tekst in de Volkskrant.
Ik lees onder andere dit: 

Wat is de zin van ons leven?
“Objectief is de zin van ons leven niet vast te stellen, maar subjectief beleefd des te meer. Bewust en onbewust geven wij in de loop van ons leven betekenis eraan. Voor mij is dat: er zijn voor de ander, met respect voor de ander en daarmee respect voor jezelf.”

Winnaar 2 is de 53jarige Cile Schulz.

Haar bijdrage is ook via Topics te lezen: klik hier.

Zij schrijft o.a.:
“Iedere vorm van leven is een toevalstreffer, het had er ook niet kunnen zijn.” 
En op de vraag ‘Wat is uw strategie?’, antwoordt zij:
“Autonoom blijven. Altijd, in alles. Maar ik zie nu waar dat toe leidt: tot een verbindingsloos bestaan. Dat wil ik niet meer. Het enige wat er is , waar alles om draait is verbintenis.”

Tot slot, de winnaar nummer 3:

Peter van der Boom (58) had wat mij betreft als nummer 1 uit de bus mogen komen. De licht-humoristische en tegelijk serieuze toon van zijn teksten zet mij het meest aan het denken.  Zijn artikel kun je hier lezen (via Topics).

Citaat: Wat is de zin van het leven?
“‘Het leven heeft geen zin,  maar ik wel’, zong Maarten van Roozendaal […] De zinsvraag is onderdeel van een grotere structuur. Ons leven kenmerkt zich door een enorme gelaagdheid; we zijn  niet alleen een voortplantend en voelend lichaam, een verzameling belevenissen, ontmoetingen en herinneringen, maar ook onderdeel van een gemeenschap. We hebben idealen en dromen opgelopen en mensen om ons heen verzameld die op ons rekenen. […]  Van alle kanten wordt ons een ‘zin’ aangereikt. De zin van ons leven verdampt in veelvormigheid: in heel veel zinnen.” 
Einde citaat.

Fluïde

De poëzie alleen al van de laatste twee zinnen van Van der Boom vind ik sprekend. Wij bestaan als mens uit een structuur én maken deel uit van een mensenverband/structuur. Zo ontpopt de zin van het leven steeds waar mensen met elkaar verbinden. Als een paardenbloem die zijn zaad laat vervliegen,  gaan de zinnen door de lucht. En die kunnen weer ergens wortel schieten, als ik daar verder op mijmer. Zo blijft de zin fluïde en heel persoonlijk. 
De zin van het leven kan niet zonder biografie. 

Op welke manier zou jij de zin van het leven omschrijven?

Robert-Jan van Amstel, 2 maart 2020

P.s. ik heb eerder geschreven over hoe ik zelf de zin van het leven bezie, klik hier.

De foto’s van de papieren krant die ik in mijn blog heb geplaatst zijn gemaakt met mijn smartphone. Copyright is natuurlijk bij de Volkskrant.