Zeker in kerken die dagelijks de deuren open hebben, is vaak een boek te vinden vlakbij de plek waar je een kaarsje kunt branden. In zo’n boek kunnen bezoekers, toeristen, kerkgangers, kijkers, zoekers en vinders, gelovigen en ongelovigen en alle anderen hun eigen boodschap, gedachten en gevoelens kwijt. Daar wordt veel gebruik van gemaakt, als ik mijn ogen laat gaan over de verschillende talen, teksten en woorden die bijna binnen de lijntjes zijn geschreven of er uitzien uit dokters-handschrift. Tekeningetjes. Krassen. Gebeden voor een zieke moeder. Iemand schrijft over het gebrek aan liefde in een doodgebloed huwelijk. De knuffel van een kind heeft een loshangend oor: “Here God wilt U mijn lievelingsbeer maken?”
Ook las ik: “Ik geloof niet in God. Maar van dit kerkgebouw kan ik erg genieten. Net als de oude schilderijen.” Of: “Wat een heerlijke kerk! Hier worden mijn diepste gedachten opgevangen in een solide huis zoals God is.” Of Thomas van 17 jaar die schrijft: “Ik weet dat U niet bestaat, God, toch vind ik deze kerk niet slecht.”
Welke gedachten of gevoelens heb jij als je denkt aan de kerk?
In de bijbel vinden we liederen die zingen over het gaan naar een godshuis, een tempel, een kerk. Zoals op een zondagmorgen in Zunderdorp. Een lied, Psalm 122, begint zo:
Verheugd was ik toen ik hoorde:
‘We gaan naar het huis van de Heer’
en eindigt zo:
Om het huis van de Heer, onze God,
wens ik je al het goede.
Met deze woorden in mijn hart ga ik zondags naar de kerk in Zunderdorp. Meestal als voorganger en soms, als ik geen dienst elders heb, als hoorder deel uitmakend van een gemeenschap. Onze kerk in ons dorp is, net als al die andere kerken, kerkjes, kathedralen, doms, preekschuren en schoolaula’s waar mensen samen komen, een teken. Allereerst voor mij als gelovige dat God wil wonen onder de mensen. Niet ergens ‘boven’ als een man met lange witte baard, maar als Bron waaruit ieder mens kan putten. Waar liefde is en vriendschap, daar is God (ubi caritas et amor, Deus ibi est).
En ten tweede dat in die kerk mensen komen variërend van heilige tot zondaar en vice versa, van jongsten tot oudsten, van diepgelovigen tot “weet-niet-zeker”-s, van stijlvol gekleed tot lekker-zittend-kloffie. En samen zingen we, bidden we, lachen we (ja, ook!) en bewonderen we. Blijven we moed houden en laten we ons inspireren door het goede nieuws van Jezus Christus. Nieuws dat we niet zo vaak horen in het dagelijks leven: “Jij bent een mens van waarde in de ogen van God.”
In dat goede nieuws gaan we het komende seizoen weer delen: in de Dorpskerk, in het Jeugdgebouw met “Samen eten”, avonden over kunst en film, groepswerk met jonger(en) en ouder(en) en gewoon op straat in de contacten die we hebben. Samen zingen, bidden, lachen en bewonderen.
“Ik wens jou al het goede”, zo las ik ergens in een kerk in het boek bij de brandende kaarsjes.
Mooi om te lezen van iemand die ik niet ken…
ds Robert-Jan van Amstel
(bovenstaande tekst opgenomen in het kerkblad Kerkklanken van de Protestantse Gemeente Zunderdorp, september 2014)
Dit delen:
Ontdek meer van [ iBelieve ]
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
