Wat vereer je in je leven?

Of we nu geloven in God of niet, we zien hem nooit als ons hoogste goed en de ultieme bron van hoop en liefde. We proberen ons leven onder controle te houden door voor andere dingen te leven, zoals geld, carrière, gezin, roem, romantiek, seks, macht, sociale en politieke zaken of iets anders. Maar het resultaat daarvan is altijd het verlies van controle, een vorm van slavernij.

Iedereen leeft ergens voor en als dat iets anders is dan God, worden we voortgedreven door datgene waarvoor we leven. Om ons doel te bereiken werken we over, en worden we bang als ons doel bedreigd wordt, we worden woedend als we gedwarsboomd worden en zijn ontroostbaar als ons doel onbereikbaar wordt. Niet lang voor zijn zelfmoord zei romanschrijver David Foster Wallace (1962 – 2008; zie foto) het volgende tegen een eindexamenklas van 2005:

“Iedereen vereert iets. De enige keuze die we hebben is de keuze wat we willen vereren. De belangrijkste reden om een soort god of iets spiritueels te vereren is dat bijna al het andere dat je vereert je levend zal verslinden. Wie geld en andere materiële zaken vereert, en die dingen dus betekenis aan je leven moeten geven, zul je merken dat je nooit genoeg hebt, je zult je nooit verzadigd voelen. Wie zijn eigen lichaam, schoonheid en seksuele aantrekkingskracht vereert, zal zichzelf altijd lelijk vinden. En als je ouder wordt en aftakelt, zul je duizend doden sterven voordat men uiteindelijk over je rouwt…
Vereer macht en je zult je uiteindelijk zwak en angstig voelen, en je zult steeds meer macht over anderen nodig hebben om je eigen angst te verdringen. Als je je verstand vereert, en anderen jou slim vinden, zul je je uiteindelijk dom voelen en een bedrieger die op ieder moment ontmaskerd kan worden. Het geniepige van al deze vormen van verering is dat je je er niet bewust van bent. Deze vormen van verering zijn verraderlijk. Het gaat vanzelf.”

(geciteerd uit: Tim Keller, Centrum-Kerk. Het evangelie midden in je stad, Franeker 2014, p.28-29)