Beeld(en) van God in je dagelijks leven

Wat is jouw beeld van God?, deze vraag stelde ik onlangs tijdens een pastoraal bezoek. Degene met wie ik in gesprek was, bracht de welgevormde wenkbrauwen omhoog, terwijl de zomerzon in de ogen weerkaatste: “Goh, ja, daar vraag je wat. Ik heb dat eigenlijk nooit hardop gezegd in mijn leven.” Inwendig voelde ik mijn verbazing. Want: hoe kan een mens vol kennis en levenswijsheid en ruim genietend van het pensioen nog nooit iets daarover losgelaten hebben?

Verlegenheid (I)

Dat ik me verbaasde, zegt meer iets over mijzelf natuurlijk. Ik ga ervan uit dat mensen die al een aantal decennia meegaan op deze aardkloot, een eigen beeld van God paraat hebben. Tegelijk merk ik in de pastorale contacten, tijdens Bijbelkringen, gespreksgroepen, waar dan ook op het kerkelijk erf, dat de verlegenheid groeit.
Tuurlijk, het is heel persoonlijk om antwoord geven op de vraag wat jouw beeld van God is. Daarbij en misschien wel belangrijker: of iemand nou jonger of ouder is, bij steeds meer mensen proef en hoor ik een groter wordend gemis aan (een) concrete ervaring(en) met God.

Cadillac

Ga maar na, stel je hebt een geweldige wedstrijd meegemaakt of een oogstrelend kunstwerk gezien in de Kunsthal of je bent geraakt door iets of iemand of je hebt iets creatiefs gedaan met wol, papier of andere spullen… daar wil je toch over vertellen?

Ik heb sinds kort weer mijn hobby opgepakt: het opknappen van een bijna 20jaar oude Cadillac Seville, zo’n Amerikaanse bak. Voor een paar duiten is zo’n wagen waar het motorstoringslampje steevast brandt, aan te schaffen. Voor mij zit de uitdaging om die storing op te lossen. Het uiterlijk van de auto, de V8-motor die erin zit met 305 roffelende paardenkrachten, de comfy stoelen en afwerking – daar gaat mijn hobby-hart sneller van kloppen. Daar vertel ik graag over, zoals nu jij dit leest.

Aantrekkelijk

Laten we eerlijk wezen: mensen die met passie en vreugde vertellen over wat hen raakt, da’s heel aantrekkelijk. Welke ervaring(en) heb jij, heb ik opgedaan waar het gaat om God? Als ik blader in de Bijbel dan denk ik regelmatig aan die warmbloedige Jezus-volger: Paulus.

Hij is geraakt, tot in zijn vezels. Hij laat zich niet weerhouden, ook niet door een stel intellectueel verveelde Atheners die alleen nog wakker worden bij het allerlaatste nieuwtje. Paulus pakt het goed aan.

Paulus op de Areopagus (bron Gospel Images)

Onbekende god

Terwijl hij door de stad loopt, ziet hij dat de Grieken zich goed hebben ingedekt wat betreft het vereren van alle goden. Voor de zekerheid hebben ze een altaar voor “de onbekende god” gebouwd om niemand van het godenpantheon te vergeten. Paulus sluit daarbij aan:

“…[ik] ontdekte ook een altaar met het opschrift: “Aan de onbekende god”. Wat u vereert zonder het te kennen, dat kom ik u verkondigen. ²⁴De God die de wereld heeft gemaakt en alles wat er leeft, hij die over hemel en aarde heerst, woont niet in door mensenhanden gemaakte tempels.

²⁵Hij laat zich ook niet bedienen door mensenhanden alsof er nog iets is dat hij nodig heeft, hij die zelf aan iedereen leven en adem en al het andere schenkt. […]²⁸Want in hem leven wij, bewegen wij en zijn wij. Of, zoals ook enkele van uw eigen dichters hebben gezegd: “Uit hem komen ook wij voort.” (Handelingen 17, Nieuwe Bijbelvertaling)

Ik vind het zo knap hoe Paulus zijn geloof in God zo weet te verwoorden en daarmee de ander wilt aansteken om in diezelfde God te geloven. Hij is vol ervaring met deze God op pad gegaan.

Verlegenheid (II)

Deze tekst heb ik ook gelezen tijdens een Zoom-sessie met onze jongeren van de iBelieve 18Plus-groep. We hebben gepoogd elkaar te vertellen welk beeld je van God hebt. Of het nou verlegenheid is of nauwelijks ervaring hebben met God of te weinig binding hebben met God of… erover praten, er zomaar woorden aan geven, is niet gemakkelijk.

Wat schetst mijn verbazing én pookt mijn enthousiasme op: zodra ze via een beeld, een foto, een plaatje iets willen laten zien van God, ja, toen gebeurde het. Zelfs het meest eenvoudige voorwerp als een pleister of een foto van een kunstwerk of een foto van een klein kindje dat door een wonder ter wereld kwam of een foto met daarop één van onze jongeren die Bijbel leest – dat alles gaf brandstof aan het gesprek dat er wel degelijk ervaringen zijn met God en hóe.

Wat raakt jou

Dit leert mij, wanneer ‘wij’ in een gesprek over slechts op het niveau van woorden blijven, dat er dat te veel blijft liggen, letterlijk. Het wordt een uitwisseling van argumenten, voors en tegens. Uiteindelijk kom je er geen stap verder mee. (On-)Gelovig worden door enkel argumenten is geen doen, dat heb ik inmiddels wel geleerd en ontdekt in mijn leven.
Door middel van een foto, een beeld, muziek, een kunst(ig) werk van jezelf of door anderen gemaakt, kun je vertellen wat jou daarin raakt en hoe je dat kunt verbinden met God.

Maak een foto met God in (het) beeld

Daarom stel ik dit voor in deze tijd van de lange zomer: maak een foto, kies een plaatje of muziek, een voorwerp of wat ook, en bedenk bij jezelf wat het laat zien van jouw geloof in God. Ga erover in gesprek met je huisgeno(o)t(en), met je kinderen (“waarom geloof je eigenlijk?”) met vrienden, kennissen, met je buren.
Want, echt, het gesprek over God wordt dan veel breder dan enkel verbaal en licht er zomaar iets op in het hart, met Gods zegen.

Als je het leuk vindt, stuur je foto naar mijn blog-adres (blog (@) amstel4.nl) en schrijf er iets bij wat je foto zegt over God of jouw godsbeeld.
Dan plaats ik je foto hieronder.

Robert-Jan van Amstel, 13 augustus 2020
(bovenstaande tekst is in iets andere vorm opgenomen in Kerkvenster blad van de Protestantse Gemeente Alexanderkerk Rotterdam)

Alvast mijn bescheiden bijdrage:

Parasol bij mij thuis in Rotterdam (foto R.J. van Amstel)

Ik had een foto kunnen kiezen van een kerk, een prachtschilderij, een typisch inspirerend natuurfenomeen of een boek. Ik kies voor deze foto omdat de parasol bescherming en onderdak biedt voor de bloedhete zon die schijnt. Hieronder is het goed toeven. Zo ervaar ik God in mijn dagelijks leven: bij Hem is het goed toeven.

Carmen Schaafsma

Carmen heeft onderstaande foto gestuurd en daaronder kun je haar tekst lezen. Dank je wel, Carmen!

De handen, Gods beschermende handen, op dit plaatje hebben voor mij de vorm van een hart. God is voor mij liefde, Zijn overstromende Liefde die mij accepteert zoals ik ben. Ik ervaar in mijn leven dagelijks Zijn Liefde voor mij, en de Liefde waarmee ik heb geleerd mezelf lief te hebben. Zijn Liefde die nooit stopt, een Liefde in vuur en vlam voor mij, voor ons. Een Liefde die hartverwarmend is, en waarin ik bescherming vind. De liefde is wederzijds; God houdt van mij en ik houd van Hem. Een Liefde waar ik op mijn beurt van overstroom en door wil geven aan andere mensen. (Carmen Schaafsma)

Trude van Soest

Deze tekst heeft Trude van Soest via Facebook aangeleverd, heel persoonlijk. Dank je wel Trude!

Dit heeft mijn broer terwijl hij ziek was en wist dat hij niet meer beter kon worden op zijn facebookpagina gezet. Inmiddels is hij al ruim 3 maanden overleden, maar ik vind het zo’n mooie tekst dat ik er als ik het weer lees troost uit haal. Misschien niet “God in beeld” maar wel in woorden….. (Trude van Soest)

Jolanda Steegstra

Ik zou een heleboel kunnen bedenken, maar toen ik zojuist wee eens omhoog keek naar een prachtige sterrenhemel was het weer volkomen duidelijk.
Het is me niet gelukt om er een goede foto van te maken en daarom is ik dit lied erbij. Voor mij in heel veel opzichten belangrijk geweest in mijn leven en nog.