Ik heb zin om naar de kerk te gaan

Bij de aankondiging dat de kerkdienst a.s. zondag 2 februari 2020 als thema heeft “Ik heb zin om naar de kerk te gaan” krijg ik diverse glimlachende reacties al dan niet vergezeld met lichte verbazing in de ogen. De een zegt hardop: “Ik heb meestal wel zin hoor’ of: “Ik weet niet of ik zin heb zondag” of: “Heeft de kerk kerk zin dan?” (inclusief knipoog)

Gewone kerk

Zelf ben ik als dominee verbonden aan een protestantse kerk in Rotterdam, de Alexanderkerk. Een gewone, goedwillende, zegeningen tellende en zichzelf uitdagingen stellende grote stadsgemeente waar ik met plezier werk samen met een kerkenraad en een flinke groep vrijwilligers vol van Rotterdamse mentaliteit. Iedere zondag komt de gemeente bij elkaar voor een eredienst, 9:30u. Ik wil me nu vooral focussen op de vraag die mij weleens gesteld wordt in pastorale gesprekken of tijdens Bijbelkringen:

Wat zoek ik daar in de kerk op zondag?
Er zijn zoveel andere dingen die ik kan doen, dan op zondagmorgen in de kerk zitten.

Ja, da’s waar.

Zondagmorgen

Er is genoeg te doen op de zondagmorgen, dan kerkgang. Een potje seks, gamen, uitslapen, eropuit gaan, sporten, studeren voor een paper, de zaterdagkrant lezen, activiteiten organiseren etc. Wat zou ik zelf doen als ik geen dominee was geweest? Ik snap de gezinnen heel goed die liever thuis zijn, omdat de zondagochtend vaak nog de enige rustige ochtend is te midden van de andere zes ochtenden waar van alles moet: kinderen naar school of zaterdagsport, zelf werken en op tijd weg zijn.

Op de eerste vraag “Wat zoek ik daar in de kerk op zondag?” kan ik zeker reageren: als je niet weet wat je te zoeken hebt in de kerk, dan zul je ook daar niets vinden. Dat moge helder zijn. Daarom mijn suggestie om eens op de volgende gedachten te kauwen:

Dank U wel!

1. Ga naar de kerk toe omdat je een gevoel van dankbaarheid ervaart. Danken voor wat je hebt ontvangen; dat je kon/kunt werken en voor je (klein)kinderen zorgen; dat je huis warm is; dat je te eten hebt; dat je gezond bent; dat je je tablet en je smartphone kunt opladen; dat je wat hebt kunnen betekenen voor je buren of mensen in de straat; omdat je zoveel jaar leeft. Zo zijn er vast 1000 andere grote en kleine dingen waar je voor kunt danken. Voel je weerstand bij dat getal 1000? Begin dan eens met 7.
In de kerk heb je een adres voor je dank, namelijk God zelf. God schenkt het leven uit zijn Hand.

Bidden

2. Kom naar de kerk en bidt mee met de andere biddende zingende mensen. Als er Eén is die een luisterend oor heeft, dan is het God zelf. Al roept Hij Zélf in de Bijbel ons nergens op om actief te bidden, Hij laat geen bidder staan. Over verhoring van gebeden is veel te zeggen. Bidden is voor mij alleen al blikverruiming en lucht geven wat leeft in mijn hart en ziel. Ik kan dankzeggen. Ik kan zwijgen. Ik kan mijn ongenoegen, pijn en boosheid uiten over wat er in mijn leven of in de wereld gebeurt.
Praat ik niet eerder tegen de lucht of een muur, zoals mij weleens verwijtend wordt gevraagd. Dan zeg ik meestal:

“Als ik mijn ogen dicht heb, praat ik met God in de verborgenheid.
In de donkerte van de binnenkant van mijn ogen kan God zelf verschijnen.”

Gods aanwezigheid overal

3. Zoek je naar voeding van je geloof en hoe je dat kunt verbinden met je dagelijks leven – kom naar de kerk en kijk om je heen, er zijn nog veel mensen bezig met het geloof, met christendom, met God, met Jezus Christus, soms tastend, soms voluit zingend. Wellicht dat je geraakt wordt door wat er zoal gebeurt in de kerk, wat gesproken en gezongen wordt. In de kerk besef ik dat God op allerlei manieren aanwezig is in het dagelijks leven, binnen en buiten de kerkmuren.

Gezelligheid

4. Misschien zoek je gezelligheid en iemand met wie je een praatje kunt maken – na de kerkdienst  ontmoeten we elkaar rond de koffie en thee. Een glimlach van de ander doet wonderen. Vriendschappen ontstaan, oog en oor voor de ander. Zo is God dus ook bezig.

Een goed verhaal

5. Zoek je rust, een uur echt even van de wereld, even niets hoeven? Wil je op andere gedachten gebracht worden door een toespraak? Wil je geraakt worden door een goed verhaal uit de Bijbel? Da’s de kerk bij uitstek: delen in verhalen. Verhalen dragen bij aan zingeving. Tuurlijk kun je op zondagmorgen een bioscoop bezoeken voor een goed verhaal.
In de kerk heb je dat extra: groepsbeleving, met andere mensen door hetzelfde verhaal geraakt worden. Een levend organisme dat zich laat voeden en wil bloeien. In de bioscoop zie je aan het einde van de film “The End” In de kerk hoor en zeg je “Amen” en dat begint het avontuur pas echt: leven met de zegen van God.

Waarom zou je naar de kerk gaan?
Nou, redenen genoeg. Ik heb zin om naar de kerk te gaan 🙂

ds. Robert-Jan van Amstel, 31 januari 2020

Ps 1. de eredienst met het thema “Ik heb zin om naar de kerk te gaan” is a.s. zondag 2 februari in de Alexanderkerk, Springerstraat 340. Anders in beeld en geluid via de website kerkomroep.nl, klik hier voor de Alexanderkerk

Ps 2. Wil je reageren of doorpraten, mail me dan via blog (@) amstel4.nl

Ps. 3 Kill your darlings
Bloggen en schrijven is scheppen en creëren, zonder oeverloos te worden. Ik heb de rode pen gepakt, ofwel: “Kill your darlings”. In bovenstaande tekst had ik ook nog een tweede spoor opgenomen direct na de knipoog-tussen-haken waar het gaat om de beeldvorming rondom de kerk. Achteraf beschouwd vond ik dit een zwerfsteen. Daarom voeg ik deze hieronder toe voor de belangstellende lezer:

Tweede observatie: de gang naar de kerk, überhaupt uitspreken dat je kerkganger bent of lid bent van een geloofsgemeenschap wordt er niet makkelijker op, als ik de website van het Christelijk Internet Platform (cip.nl) lees. Gisteren werd daar geschreven over een onderzoek dat door Hoopbarometer is gehouden, klik hier voor het bericht bij CIP. Ofwel: de kerk wordt “niet meer als veilig en betrouwbaar gezien”.  De misbruikschandalen in de Rooms-Katholieke Kerk en hoe die daarmee is omgegaan, is één van de redenen van die afname van die gevoelens van veiligheid en betrouwbaarheid.
De andere is aan protestantse zijde te vinden.  Eerder in 2019 werd de Nashville-verklaring uitgegeven door een aantal orthodoxe prominenten uit de christelijke politiek en kerk. Daarin wordt de LHBTIQ+gemeenschap weinig genade gegund en, naar mijn indruk, buitengesloten en veroordeeld. Duidelijkheid is prima, zoals de ondertekenaars willen nastreven, maar ga niet op de stoel van God zitten en bepalen wat wel of niet door de beugel kan.

Ofwel: de indruk die de kerk maakt op de gemiddelde Nederland komt de beeldvorming niet ten goede. We (!) hebben echt als Kerkgenootschap(pen) wat te doen aan die beeldvorming en hoe wij (!) naar buiten treden. Daarmee leg ik niet allerlei lastige lasten en vermoeiende moetjes op de schouders van de steeds meer volle schouders van steeds minder vrijwilligers. Wel denk ik dat de Kerk wat meer trots mag laten zien op wat zij allemaal in huis heeft aan rituelen, woorden, mystiek, kunst, vrijgevigheid, gebed en dat allemaal cirkelend rond het Woord van God.  Maar ik dwaal af…