Boek-op-Benen (BoB)

Eén van de leuke dingen van zitten in een café of op een terrasje is, naast een lekker drankje, een knabbel en babbel, het kijken. Tuurlijk, je kunt je oog richten op gebouwen, bomen, het parkje met schommelende mensen of de fietsenstalling en het verkeer. Echt leuk is kijken naar mensen. Je ziet dus echt van alles. Je kunt er zelf ook wel een voorstelling van maken wat op de catwalk van het leven voorbijkomt. Mannen in pakken of in een gemakkelijke trui. Die ene dame met keurig gecoiffeerd haar in een perfect zittend mantelpakje. Jongeren die allemaal hetzelfde eruit zien: gaten in spijkerbroeken, rafels onderaan de broekspijp, witte Adidassen. Joelende kinderen. Hele stille oude mensen die elkaar niet zoveel meer zeggen en alles van elkaar begrijpen. De ober die op het terras hengelt mensen naar binnen.

Levensboek

Opeens bedacht ik me: al die mensen zijn een keer geboren. Ja logisch, alleen: hoe vaak besef je dat je ooit een begonnen bent als baby’tje? Met het moment van geboorte begint een verhaal, een levensverhaal. Je kent misschien wel de uitdrukking “het staat in de sterren geschreven” en lijkt het leven misschien al voorgeschreven. Toch begint ieder mens met een leeg dagboek. Een levensboek met van die maagdelijk witte pagina’s. Je eerste ademhaling, je eerste huiltje, je eerste knuffel van de moeder die nog ligt na te hijgen van jouw komst, je eerste voeding, je eerste badje, je eerste luier. Zo worden bladzijden beschreven.

BoB

Ineens ga ik anders kijken naar de voorbijgangers. Iedere persoon heeft een levensverhaal en wordt een boek-op-benen, een BoB. Allemaal levensverhalen, levensreizen, dikke boeken op dunne benen, dunne boeken op dikke benen, boeken op sierlijke benen met een prachtige kaft en zo dun als een tijdschrift, boeken op kleine benen – kinderboeken.

Zeker, ik gebruik een ander beeld dan de apostel en theoloog Paulus gebruikt in zijn tweede brief aan de christelijke gemeente in Korinthe. Hij schrijft: “U bent zelf een brief” (2 Korinthiërs 3, vers 3a, klik hier). Paulus zegt niets over hoeveel pagina’s en lettergrootte. Wel met deze aanvulling: “u bent zelf een brief van Christus, niet met inkt geschreven maar met de Geest van de levende God” Als mens worden wij beschreven door God…  Wat vindt u daarvan?

Jouw boek-op-benen

Okay, even terug. Mijn beeldvorming gaat verder: welke verhalen staan als die Boeken-op-Benen? Wat torsen mensen mee? Hoe bochtig is hun weg? Hoeveel afslagen kent hun weg? Verharde wegen, zandweggetjes, olifantenpaadjes. Soms verzin ik er wat bij als ik een vrouw met vuurrood haar en een geweldig fladderende jurk vol bloemen voorbij zie zwieren. Of die ene meneer die, met de groeven van de tijd diep in zijn gezicht, kijkt of alles hem kwaad kan maken.
Hoe ziet mijn en jouw boek er eigenlijk uit op die twee benen of ondersteund door de wandelstok, de rollator of de rolstoel, dus jij als Boek-Op-Benen?

Alexanderkerk

Ik was nog niet zolang geleden ergens gastvoorganger in een kerk waar de kerkramen op ooghoogte in de muur zaten. Er was goed zicht op straat. Auto’s rijden voorbij, mensen slenteren in de lome zondagse zon. De kerk waar ik was, staat er al heel lang.  Net zoals onze Alexanderkerk. Ik bedenk me dan dit: welk verhaal zien de mensen die de Alexanderkerk voorbij lopen, als ze het puntdak zien, het carillon horen, al die soms verkeerd geparkeerde auto’s zien staan?

We hebben als kerk een Goed Verhaal. Dat is het jaarthema van de Protestantse Kerk, klik hier. We gaan aan de gang met het Goede Verhaal dit jaar. Dan komen al die boeken, levensverhalen, op twee benen of in een rolstoel of met hulp van stok en rollator de kerk binnen. Iedere zondag hier horen we ervan zoals in de Alexanderkerk. Doordeweeks zingen koren hiervan tijdens hun repetities. Gesprekskringen, groepen, commissies en besturen ontmoeten elkaar, allemaal op de een of andere manier geraakt door dat Goede Verhaal. Om vanuit dat Verhaal, Gods verhaal met mensen, te leven en te delen.

Gods Verhaal en het onze

Ons levensverhaal ontmoet zo het verhaal van God, binnen en buiten de kerkmuren. Soms verrassend, soms gebeurt er niets, soms kan het je teleurstellen, soms kan die ontmoeting jouw boek helemaal nieuw maken – misschien wel een nieuwe kaft, een nieuw hoofdstuk, een zwarte bladzijde eruit… Van alles gebeurt er tijdens die ontmoeting tussen jou als mens en God de Schepper, de Bron van alle leven.
Waar zie je de pen van de Geest meeschrijven in je leven?

ds Robert-Jan van Amstel

(bovenstaande tekst is opgenomen in de oktober 2019-uitgave van het kerkblad Kerkvenster, uitgegeven voor de Protestantse Gemeente “Alexanderkerk” – Rotterdam-Alexander)

Illustraties zijn afkomstig van de website www.unsplash.com of andere public domain-websites