Vergrootglas
Echt even stilstaan bij het gewone leven: hoe vaak doe ik dat eigenlijk? Iedere dag heeft zo de vaste patronen die de meeste mensen ervaren als voor de hand liggend: rust, reinheid, regelmaat; studeren; werken; eten en drinken; het doen van het huishouden, de berg was bedwingen. Ook sport en sexualiteit kunnen deel uit maken van het dagelijks leven. Het winnen van de Staatsloterij, een ramp, een buitengewone aankoop, promotie op het werk zijn voorbeelden van niet-alledaagse dingen. En wonderen? Een wonder is als een vergrootglas op het gewone leven. Als je met een vergrootglas over je eigen gewone leven gaat, tref je dan zoiets als een wonder aan?
Het nieuwe seizoen 2013-2014 begint voor de vijftigjarige Stichting Diensten-met-Belangstellenden. We gaan gewoon door met de diverse kringen en groepen, met de kerkdiensten op zondagavond 19:00 uur. Musici, voorgangers, vrijwilligers voor en achter de schermen helpen mee. Ook DmB heeft wat dat betreft een dagelijks patroon. Als we dat onder een vergrootglas leggen, zien we dan één of meerdere wonderen?
Ik moet denken aan die bijzondere geschiedenis in de bijbel, in het bijbelboek 2 Koningen, hoofdstuk 6 de eerste zeven verzen. De profeet Elisa heeft een goedlopende profetenschool. Het aantal leerlingen neemt toe en de huidige behuizing wordt te klein. Bij de Jordaan gaan ze aan de slag om een nieuw onderkomen te bouwen.
Ik stel me zo voor dat het een drukte van belang is wanneer de profeten bezig zijn. Er wordt wat afgepraat. Grapjes gemaakt. De handen uit de mouwen. Ineens horen we een forse plons in het water van de Jordaan. En er klinkt een stem: “Wat nu, heer, de bijl had ik te leen!” (vs.5). Het ijzeren blad is van de houder geschoten en in de rivier terechtgekomen.
Zo kun je dus ineens met lege handen komen. Ineens staat het werk, het gewone leven stil. Je kunt niet verder. Je staat op verlies: 1-0 voor de ander, 1-0 voor je ziekte, 1-0 voor je machteloosheid, 1-0 voor je verdriet, 1-0 voor je vermoeidheid, 1-0 voor je woede, 1-0 voor je gevoel van mislukking. “Wat nu, heer”, zo kan je gebed klinken, voor je gaat slapen.
Elisa vraagt de leerling-profeet: “Waar is het ijzeren blad gevallen?” En zijn leerling zegt: “Nou, daar ergens” en wijst op de plaats. Als de stand 1-0 is in jouw nadeel, benoem dat dan voor jezelf. Wijs die plaats aan in je ziel, in je leven. En breng dat in gebed. Handen vouwen, vertel het maar. Misschien merk je het zelf niet op: een gebed zet altijd in beweging. Jezelf, ook degene die je aanspreekt: als er Eén vatbaar is voor gebed, dan is het God zelf.
Nu komt het vergrootglas in beeld: Elisa gooit een twijgje hout op het water. Het ijzeren blad komt boven drijven. Alle natuurwetten worden in hun hemd gezet. Op dit moment, tijdens een normale dag in het leven, wordt het normale even ‘abnormaal’. Zo bevestigt dit bijbels verhaal, dat de vaste scheppingsorde alleen God in eigen Hand heeft.
Het wonder als vergrootglas op het gewone leven. Kijk maar goed: jouw leven van alledag heeft een plek in Gods Hand. Ook het werk van DmB in hartje stad. Dat alleen al vind ik een wonder, waar ik graag even bij stilsta.
ds Robert-Jan van Amstel
(gepubliceerd in Monitor, uitgave van Stichting Diensten-met-Belangstellenden, 2013 nr. 3)
Ontdek meer van [ iBelieve ]
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Dat heb je weer mooi verwoord, ben (nog steeds) trots op je.
je moeder
Dank je wel 🙂
Robert Jan.
Ik ben ( toevallig) op jou site terecht gekomen n.a.v Salvador Dali.
Zelf ben ik een groot bewonderaar van deze schilder en jij verwoord in je blogs
dit uitstekend.
Op onze zolder hangt een reproductie van John of the Cross dat Dali in 1951 heeft
geschilderd toen hij 47 jaar oud was.(Hij verloor zijn streng katholieke moeder die
47 jaar mocht worden)
Zelf ben ik in Figueras geweest en heb in Barcelona en Brugge musea bezocht met
werken van Dali. Mijn eerste kennismaking was in het Van Beuningen Museum in
de zeventiger jaren.
Zelf heb ik als ex Rk tot mijn 18e, daarna 20 jaar occultisme (TM – New Age) met een investering van hfl 50.000 op 43 jarige leeftijd een Paulus bekering meegemaakt en in de Hof van Gethsemane mijn occulte rugzak mogen achterlaten.
Het schilderij van Dali laat mij Jezus Christus ( mijn Verlosser) zien zoals de Vader
vanuit de hemel naar Hem kijkt.
Wonderen bestaan ik mocht het zelf meemaken!
met vriendelijke broederlijke groeten en nogmaals dank Robert en Gods Zegen toegewenst.
Peter Kouwenhoven.