Een van mijn lievelingsliederen is “Lied aan het licht” van de bekende priester-dichter Huub Oosterhuis (de vader van de zangeres Trijntje Oosterhuis die nu te zien is in The Voice of Holland). Een lied met de ietwat glooiende en tegelijk gloedvolle muziek van Antoine Oomen. Een mooi voorbeeld is te vinden op Youtube:
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=SummKqS-enY]
Het eerste couplet van het lied begint met deze woorden: “Licht dat ons aanstoot in de morgen”. Het doet denken aan een aftrap. Het fluitsignaal van een scheidsrechter om de wedstrijd te laten beginnen. De waakvlam van de gaskachel om het vuur te ontsteken. Licht dat de mens aanstoot. Niet als bron van aanstootgevende ergernis, maar als een vorm van beweging en vernieuwing. Een zetje in de rug. Een begroeting van de dag om de nacht weer even achter zich te laten.
Genesis
Zoals zovele liederen van Huub Oosterhuis zijn er allerlei verwijzingen naar de bijbel. Het knappe is, dat hij die verbindingen subtiel legt. “Licht dat ons aanstoot in de morgen” is het licht dat tot leven komt wanneer God roept: “Er moet licht komen”, zie de eerste pagina van de bijbel, het boek Genesis 1, vers 3. We horen in vers 2 dat er nog niets is, althans de aarde was woest en doods, tohoewabohoe in het Hebreeuws. Er is dus niet niets. Alles is in donker gehuld en kan het daglicht tot dan toe niet verdragen.
En terwijl de schepping de adem inhoudt en eigenlijk zo sterk verlangt naar vernieuwing, naar nieuwe inspiratie, nieuw leven, haalt God adem en spreekt die haast magische woorden uit: “Er moet licht komen” of zoals Huub Oosterhuis dat dichterlijk verwoordt: “Licht dat ons aanstoot in de morgen”. Terwijl pas de zon en de maan en de sterren op de vierde dag een plek aan het hemels firmament krijgen, weet God de dag te scheiden van de nacht.
Knippen
Alsof God in zijn vingers knipt, een knop om zet en het leven in zijn licht hult. Het leven kan zich baden in dat licht.
Zo is ieder mens geknipt voor het leven, enkel door een paar eenvoudige woorden van God: “Er moet licht komen”.
Gunnend licht. En tot aan vandaag leven we ervan en -in.
Gunnen we dat elkaar.
ds Robert-Jan van Amstel, oktober 2012
(mijn eerste bijdrage in het kerkblad Kerkklanken, verspreid door de Protestantse Gemeente Zunderdorp)
Dit delen:
Ontdek meer van [ iBelieve ]
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Dit lied voor het eerst gehoord en meegezongen met een c.d. tje in Anthonius IJsselmonde in 2002. Op verzoek van Marinus van den Berg was ik daar om samen met hem en een in haast door mij gekozen diaken de maaaltijd van de Heer te vieren met een stervend gemeentelid, die dit nog een keer wenste. Met z ,n vieren. Tijdens deze viering was er Licht dat ons aanstootte Nog steeds heb ik bij dit lied een bijzonder emotie. Groet van Rens en Emmy
Beste Rens, een lied verbonden met een emotionele gebeurtenis heeft altijd een diepere wortel in de ziel, denk ik. Toen ik het lied voor het eerst hoorde tijdens een dienst in de basisgemeente van de Dominicuskerk in hartje Amsterdam, nu zo’n 17 jaar geleden, was ik van de kaart. De taal, de poëzie, de muziek… sindsdien heeft het mij niet meer losgelaten. Dagelijks ontdek ik weer iets nieuws in de tekst.