Mensheid in drieën, een kerstgedachte

Weleens gehoord van het verschijnsel één derde – één derde – één derde? We komen het tegen in allerlei culturen, in eeuwen mensengeschiedenis, in landen, steden, dorpen, straten, in groepen, op werkplekken zoals het kantoor, in families, gezinnen etc. Als je mensen de taak geeft om iets te doen voor een groep of om iets te verwerkelijken, dan voelt ongeveer 30% zich daar verantwoordelijk voor en gaat aan de slag. 30 tot 35% wil best iets doen, zolang precies duidelijk is wat de taak behelst. En de rest, u raadt het al, probeert daaronder uit te komen. Je zou deze drie één-derdes de getallen van de mensheid kunnen noemen.

Een bekend voorbeeld voor het één derde – één derde- één derde-principe is tijdens een voetbalkampioenschap waaraan het Nederlands Elftal normaliter meedoet. Diverse straten in Nederland zien oranje. Twee derde van de straat is volledig of deels ingepakt in de nationale kleur waar één derde dat graag doet en de andere omdat het moet van de buren. Enkele huizen, de 3^e één derde, doen niet mee.

Je ziet het één derde-systeem terug bij de kerstversiering in de straten. Als je je ogen laat gaan over een gemiddeld flatgebouw, dan heeft ongeveer een derde van de huishoudens veel kerstverlichting, een derde veel minder zichtbaar, en de rest laat het zoals de andere elf maanden. En verbazend wat soms in of aan of bij huizen wordt aangebracht. In ons dorp zijn er diverse huizen rijk uitgedost. Sommigen deels. Anderen niet. Aan de Purmerweg in een appartement zie ik lichtstrengen paars, rood, geel. Ongelijk knipperend, druk. Ergens anders in Noord meende ik een raam te zien met een verlichte ooievaar en een fonkelende tekst: “Het is een jongen!” Aan de andere kant van het raam knipperen de woorden “Jezus = liefde en respect”.

Als je erover gaat nadenken en erop gaat letten, dan zie je deze driedeling in de mensheid of in een mensenhart terug. Zo gaat dat, een menselijk trekje. Wat ik nou zo bijzonder vind aan het kerstfeest is hoe God kijkt naar de wereld. De wereld blijft voor Hem één: één derde + één derde + één derde = 1. We vieren dat Gods liefde voor alle mensen past in een kribbe, in een kind, in twee armen van mens. God verbreekt de stilte. Je kunt het horen van verre.

Het huilen: tranen om wat er leeft in de wereld.
Het lachen: de vreugde en goedheid die mensen met elkaar kunnen delen.
Dat is onze God. Zo klein. Of: heet dat groot, om zo klein te worden?

Lees je de geschiedenis van Jezus’ geboorte in de Bijbel, dan hoor je van Jozef, de aanstaande man van Maria. Hij doet iets wat een mens nooit eerder heeft gedaan. Hij noemt God bij zijn voornaam: “Jezus. Heiland. Zaligmaker. Hij-die-redt”, kijk maar in Matteüs 1, vers 25. Om het met de andere evangelist Johannes te zeggen: “Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid…” (Johannes 1, vers 14). God kiest ervoor om in de huid te kruipen van een mens. Zo toont Hij zijn almacht en zijn liefde – in Jezus laat Hij zien hoe wij kunnen leven. Die Jezus Christus begint gewoon: Behandel de ander zoals jij behandeld wil worden. Heb je naaste lief zoals je jezelf liefhebt. Heb God lief met alles wat je in huis hebt. Geweldige dingen kunnen gebeuren. Heel eenvoudig.

Kerstfeest is het feest van de aanvaarding – niet éénderde van de mensen, maar van al die één derdes in jouw eigen leven: de enthousiasteling, het corvee, mijn portie aan Fikkie geven.
Aan ons laat Hij de keuze hoe jij jouw levensweg gaat.
Tegelijk laat God nooit los wat Hij begonnen is.
Ook in het jaar 2016.
Mooi hè?

ds. Robert-Jan van Amstel, 11 december 2015
(bovenstaande tekst is opgenomen in het kerkblad van de Protestantse Gemeente Zunderdorp, Kerkklanken, uitgave nr. 7, 2015)