Om de zoveel tijd verschijnt een krantenartikel of een tekst in een glossy wellness-tijdschrift of lees je op de scheurkalender aan de toiletmuur iets over aardig zijn voor elkaar. Zo bleek onlangs in een onderzoek dat aardige artsen sneller en effectiever een patiënt kunnen helpen, want zij luisteren bijvoorbeeld beter. Of wanneer je minimaal één keer in de zeven dagen iets positiefs doet, dan draagt dat bij aan je gevoel dat je aardig bent. “Eén keer in de week je zegeningen tellen, maakt je gelukkig”, zo las ik in de scheurkalender. Inderdaad, dat tellen is een vorm van vriendelijkheid tegenover jezelf. Aardig zijn kan depressies verlichten en relaties verbeteren. Het hart en het afweersysteem van je lichaam hebben ook baat bij aardig zijn, want daar is een bepaalde zenuw bij betrokken, de nervus vagus. Vermoed wordt dat je zelfs langer leeft, als je aardig bent.
Als ik wat verder nadenk, dan is aardig-zijn eerder een paraplu van andere menselijke emoties: medeleven waaruit weer vriendelijkheid voortkomt. Ook dankbaarheid en bereid zijn tot vergeving vormen een deel van het aardig zijn. Vergeving van de ander kan een manier zijn om jezelf te bevrijden. En dankbaarheid blijkt een kwaliteitsimpuls te geven aan relaties van mensen.
Het grappige en op het eerste gezicht eigenaardige is dat het woord “aardig” niet in de bijbel voorkomt, althans niet in de Nederlandse vertalingen. En als ik zoek in de Hebreeuwse en Griekse woordenlijsten bij de bijbel, dan vind ik geen vertaling van het woord aardig. Wellicht omdat het woord als paraplubegrip te breed is? Want de bijbel staat wél vol van medeleven, vriendelijkheid, vergevingsgezindheid en dankbaarheid. Een treffend voorbeeld voor wat aardig zijn in bijbels opzicht betekent, is het verhaal over de barmhartige Samaritaan opgetekend uit de mond van Jezus Christus (Lucas 10, vers 25 t/m 37).
Als andere mensen met een grote boog voorbij een tegen de grond geslagen en beroofde man lopen, is er één die wel door de knieën gaat, de gewonde verbindt en met olie (wond verzachtend) en wijn (desinfecterend) verzorgt. Jezus zegt dat deze Samaritaan, voordat hij hulp verleent, “medelijden krijgt” of in de oudere vertaling “met ontferming wordt bewogen”. Om het populair-wetenschappelijk te zeggen: de zogenoemde compassiezenuw, de nervus vagus, wordt geraakt bij die barmhartige mens. Deze zenuw verbindt vele organen met elkaar en is van groot belang in het bewaren van een goede gezondheid. En laat die zenuw nu een centrale rol spelen bij het aardig zijn van mensen.
Aardig zijn geeft een kick, een sterke impuls om het leven te bewaren en te bewaken. Wat lijkt aardig zijn toch veel op God…
ds. R.J. van Amstel, juni 2013
(bovenstaande tekst is opgenomen in het kerkblad “Kerkklanken” van de Protestantse Gemeente Zunderdorp)
Ontdek meer van [ iBelieve ]
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Hoi Robert-Jan,
Wat een bijzonder stukje schrijf je hier. Het woord AARDIG past heel goed bij jou en jullie. Zo ben je echt een dienaar van onze God. Ik geniet regelmatig van je stukjes op je blog.
Groetjes van Marco.
Ha die Marco,
Dank je wel, wat aardig van je 😉
Groet ook aan je thuisfront.
Een heel aardig stukje, broeder! “Nervus vagus” – ook wel weer geinig. Als ik in mijn Latijn woordenboekje kijk ontdek ik: 1. zwervend, ronddwalend; 2a. ongestadig, onbestendig, wijfelend; 2b. ongeregeld, ongebonden; 2c. onbepaald, vaag, algemeen.
Zou de Kerk de nervus vagus van de maatschappij kunnen zijn? ;o)
De vraag stellen is deze beantwoorden 😉 Dank voor je reactie!