De bomen voor het huis hebben hun blad verloren. De herfst is volop bezig. De lucht wordt kouder. De sloten geven de witte wiev’n ruimte over de ommelanden en weilanden te flaneren. Terwijl de natuur van kleur verschiet, gebeurt iets dergelijks ook in de kerk. De Voleindingszondagen zijn inmiddels achter de rug. De laatste zondag van november hebben we stil gestaan bij mensen die ons ontvallen zijn, in de gemeente, in de privé-sfeer. Een mooi moment dat een ieder de gelegenheid krijgt een licht te ontsteken aan de Paaskaars. Met al die lichtjes van kaarsjes werd het Licht vermenigvuldigd en was de warmte voelbaar.
De week tussen Eeuwigheidszondag en Advent is als een scharnier voor mij. Vanuit het herdenken en het loslaten verkleurt de horizon naar verwachting, naar uitzien, naar zoeken naar Gods Aanwezigheid in een mens in een kribbe. Hij is niet zomaar mens geworden, als een attribuut in een kerststal omdat dat zo leuk staat. Hij wijst ons op God te midden van alle onverschilligheid, alle scheefgroei, alle pijn, alle hypocrisie en mooipraterij, alle hardhorendheid – hoor ik zijn Stem nog?
Deze week heb ik regelmatig het lied “Er is een dag” (Opwekking, lied 585) geluisterd waarin dat scharnier van Voleinding naar Advent wordt verwoord en verklankt.
Hier een opname van Zendtijd voor Kerken uit de Gereformeerd-Vrijgemaakte Kerk te Assen met ds Sieds de Jong als voorganger. Voor de volledige tekst van dit lied, zie verderop in deze blog.
De voleindingstijd zoals de christelijke kerk deze beleeft is niet alleen herdenken, maar ook op scherp gesteld worden. Niet indommelen, maar wakker blijven. Te midden van alle soms diepingrijpende breuken in het leven, viert de Kerk dat verlossing aanstaande is, want de Heer komt. Jezus Christus keert terug naar de aarde. De Mensenzoon komt de wereld tot een vol-einde brengen. Als het duister sterker is dan het licht, als de zwakken zwak worden gehouden, de armen arm en de hulpelozen zonder hulp, als zielen gevangen zitten, dan spreekt de Schrift over bevrijding, vernieuwing, herschepping.
Ik vind het geweldig, dat we dat in de kerk kunnen vieren.
Al duurt het wachten van herschepping nu bijna 2000 jaar. Is het geen loze verwachting?
De tijd zal het leren, eerst gaan we Advent vieren.
ds. Robert-Jan van Amstel, 30 november 2012; update: 9 november 2018
De volledige songtekst van het lied “Er is een dag”, Opwekking 585:
Er is een dag,
waar al wat leeft al lang op wacht,
een dag van blijdschap,
als heel de schepping wordt bevrijd.
En op die dag,
dan komt de Heer en haalt zijn bruid,
die rein en stralend
opgaat in zijn heerlijkheid.
Er klinkt geschal,
wanneer de graven opengaan
en doden opstaan,
voor eeuwig levend door zijn kracht.
Hun aardse tent
wordt nu bekleed met heerlijkheid,
de dood verzwolgen,
overwonnen voor altijd.
Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!
Dus kijk omhoog
en zie wat nog verborgen is,
maar wat beloofd is,
dat blijft in alle eeuwigheid.
En als je lijdt,
weet dat het maar voor even is.
Als Jezus terugkomt,
deel je in zijn heerlijkheid.
Spoedig zullen wij Hem zien
en voor altijd op Hem lijken
en Jezus kennen zoals Hij is, amen!
Nooit meer tranen, nooit meer pijn,
want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.
Amen, amen!
Dit delen:
Ontdek meer van [ iBelieve ]
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
RobbertJan een mooie en fijne boodschap voor deze donkere tijd.
Ja een heel mooi stuk en dit lied ook, Er is een dag. Ja in deze drukke tijden met de sinterklaastijd en de kerst mogen we Hem zeker niet vergeten Horen we God nog wel! Ik heb het lied ook een paar afgespeeld! We gaan Advent in in verwachting op de komst van Onze Here Jezus Christus! Die zoveel voor ons betekend.
Wij wensen u samen met Mariette een hele fijne advent, en op weg naar het Christusfeest!
Hoor ik Zijn stem nog”Ik ben met u alle dagen, tot aan de voleinding(van je leven, of)der wereld.” Dank je Robert-Jan.