Lauw - [ iBelieve ]

Ongemerkt de deur uitgewerkt. Dat mag wel gezegd worden van de gemeente van Jezus Christus daar in Laodicea (Openbaring 3, vers 14 t/m 22). Jezus is beetje bij beetje ongemerkt de deur uitgewerkt. De gemeente ging al luchtiger en vluchtiger met Hem om. Nu staat Hij staat daar bij de deur van de gemeente, de straatkant welteverstaan: “Zie, Ik sta aan de deur en klop aan”. Waarom loopt Hij niet verder?

In het jaar 90 van onze jaartelling was Laodicea een welvarende stad waar alles een prijskaartje had. Er waren diverse banken, een geziene textielindustrie en een hogeschool waar dokters werden opgeleid. Je zag over de straten de handelaren en colporteurs al kloppend langs de deuren gaan: “Ik heb van alles voor je. Onze keuze is reuze!” U kunt zich voorstellen dat er een lekkere, gezonde blos was te zien op de wangen van Laodicea door alle bedrijvigheid en economische impulsen.
Te midden daarvan begon ettelijke jaren eerder een christelijke gemeente. Mensen van divers pluimage werden geraakt tot hun in binnenste. De boodschap van Pasen: God heeft zijn Hart binnenstebuiten gekeerd. Jezus is door de dood gekropen, zo slaat het leven een nieuwe weg in. Zo breekt het nieuwe Koninkrijk door. Een God die er zelf mee komt. Aan zijn Liefde hangt geen prijskaartje, is wel te prijzen. Een liefde die leert meer te geven dan te nemen. Een balans in en van het hart.
De bijzondere, frisse en hartverwarmende boodschap deed de nieuwbakken gemeente groeien, een contrastgemeenschap te midden van Laodicea. Tijdens de kerkenraadsvergadering klonk het regelmatig: “We doen het goed. We zetten er een tandje bij.” We organiseren van alles: vol V&T-programma, ontvangst van basisschool groepen 7 en 8 om kennis te maken met kerk, koster en dominee, Bethelbazar, ‘gewone’ erediensten, Paascyclus, vespers, jeugddiensten, Twitterdienst, zangdiensten, kloosterweekenden, zusterdienst & HVD, diaconale en pastorale activiteiten, etcetera. We zijn een rijke gemeente.
Met het schrijden van de tijd verdween langzaamaan de frisheid van het evangelie en de gloed van geloof in God. Niet meer koud, niet meer warm, het werd lauw. Het vele doen, het vergaderen, sportclub(s), vereniging, werk, ons dagelijks leven dat ons kan opslokken. Geloof heeft zo’n groot wegzak-gehalte. Er is zoveel in onze dagelijkse horizon. Dat alles verdringt het gebed, het lezen in de bijbel, het putten uit de bron van ons bestaan.
Wel de horizontale blik, maar de blik naar Boven werd steeds minder geoefend.

Hoeveel tijd had u, had jij voor God de afgelopen week?
Is Hij beetje bij beetje ongemerkt de deur uitgewerkt?
Gaat Hij nog vooraf aan jouw keuzes of komt Hij er pas later bij?

Daarom staat Jezus aan de deur: “Ik sta voor de deur en klop aan”. Hij had de deur ook voorbij kunnen gaan. Hij had kunnen stemmen met de voeten. Zijn liefde voor mensen is verre van lauw, daarom staat Hij op de stoep, aan de andere kant van de deur. De hemel klopt aan bij de aarde.
De Heer verwacht een keuze: “Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij”. Hij forceert niets – ware liefde wacht. Als je eenmaal hebt opengedaan, dan houdt Hij een maaltijd met jou. Hij die niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen. Je wordt genodigd bij Hem aan tafel. Leg daar je zorgen maar neer, je pijn, je huilen, je boosheid, je vreugde, je gemis, je eenzaamheid, je dankbaarheid, je drive en passie, je depressie.
Open de deur van je hart.

En voor ons als gemeente anno 2012: wat leggen we neer bij Jezus Christus als we door Hem uitgenodigd worden?
Wat ontvangen wij van Hem?
Wat zet ons in beweging, wat verbindt ons aan elkaar?
Waarin zijn wij gastvrij?
Waarin zijn wij fris en verwarmend?